Неваляшка - Oxxxymiron

Из точки А в точку Б вышел юноша бледный со взором горящим,

По дороге слегка располнел, пропил доспехи, женился на прачке

Таков каждый второй тут, их рой тут, отряд не заметит потери бойца,

А я жизни учился у мертвых, как принц датский у тени отца,

Говорят, стать толерантным надо,

Соблюдать меморандум, дабы

Знать все рамки и табель о рангах, а назад бумерангом не надо - рано…

Мир все тот же, но кроме того,

Что ты винишь подошвы и сходишь с дистанции,

Это сомнения вошь лезет под кожу сквозь прорези в панцире, мол,

Ты же вроде делаешь деньги?

Что же другие втирают их в десна?

И вокруг только тернии, тернии, тернии, блять, когда уже звезды?!

Напролом, как обычно, через бурелом и колючки лесов пограничных,

У кого-то к успеху есть ключ,

Но у кого-то есть лом и отмычка.

Дым, позабытые лица в подъезде,

Быть тут своим удивительно просто,

Только все не сидится на месте,

Будто гиперактивным подросткам

Так что к черту жалеть себя,

Меньше никчемных рефлексий и больше рефлексов,

Когда ставится четкая цель, то пустые скитания становятся квестом...

Что ведет нас еще дальше, еще дольше

Все не так, как раньше, лед все тоньше.

Нас все меньше,

И хоть это тяжко,

Выживает сильнейший, но побеждает неваляшка.

Неваляшка.

Наш творец то ли хлопал ушами, то ли толком не шарил,

И мы родились не в тот век,

В холодной державе, не на том полушарии.

Помним каждое слово,

Знатоки того, за что не светят хрустальные совы,

Тут важно учиться терпеть и не ссать - санитарная зона..

Говорят, что смирение - благо,

Я пропал бы, наверное, на год,

Так надолго, если б не толпы, что напишут на меня заявление в Гаагу,

Мир все тот же, но кроме того, что ты почти сдаешься и клонит на дно,

Но ведь то и оно, говорят, что не тонет говно,

А ты хоть полумертвый, ты помнишь:

На том берегу - золотое руно, и да, одно это стоит того,

Тут все иносказательно, но я в душе не ебу как другим рассказать это.

Напролом, как обычно, только уже без неразлучных и без закадычных,

Зуботычины даже сподручны, ведь больше не нужно быть чем-то в кавычках...

Тут свободное плавание.

Ты доплыл, и всего-то пята кровоточит...

Тут повсюду подводные камни, но я слышал, вода камень точит,

Так что к черту жалеть себя,

К черту рефлексии, все поменяется быстро,

Пока кто-то спасается бегством, откуда-то вдруг появляется трикстер

И ведет нас еще дальше, еще дольше

Все не так, как раньше, лед все тоньше.

Нас все меньше,

И хоть это тяжко,

Выживает сильнейший, но побеждает неваляшка.

Неваляшка.

Ты однажды проснешься, и поймешь: это просто кончается детство,

Позади переезды и версты, перекрестки, перелески,

Сколько лет я проходил переростком, сколько ныл, сколько верил химерам,

Потом был пир во время чумы, а у нас была любовь во время холеры..

Будь что будет,

Кучка судеб тех, кто ведомы не тем же, чем Скрудж

И ведь это не то, что везде - скучный студень..

Тут мой путь, я на нем вьючный мул, и мне дела нет, что жужжит ушлый трутень,

Мы так быстро взбирались, потом быстро срывались,

Но тут либо вверх по отвесной стене, либо вниз по спирали

Еще дальше, еще дольше

Все не так, как раньше, лед все тоньше.

Нас все меньше,

И хоть это тяжко,

Van punt A naar punt B kwam een ​​bleke jongeman met brandende ogen,

Onderweg werd hij een beetje dik, dronk zijn wapenrusting weg, trouwde met een wasvrouw

Zo is elke seconde hier, hun zwerm is hier, het detachement zal het verlies van een jager niet opmerken,

En ik leerde het leven van de doden, zoals de prins van Denemarken uit de schaduw van zijn vader,

Ze zeggen dat je tolerant moet zijn

Voldoe aan het memorandum

Ken alle limieten en de ranglijst, maar je hoeft niet terug te boemerangen - het is te vroeg ...

De wereld is nog steeds hetzelfde, maar daarnaast

Dat je de zolen de schuld geeft en tot het uiterste gaat

Deze twijfelluis kruipt onder de huid door de spleten in de schaal, zeggen ze,

Ben je geld aan het verdienen?

Waarom wrijven anderen ze in het tandvlees?

En rond alleen doornen, doornen, doornen, verdomme, wanneer zijn de sterren al?!

Door, zoals gewoonlijk, door het windscherm en de doornen van de grensbossen,

Iemand heeft de sleutel tot succes

Maar iemand heeft een koevoet en een hoofdsleutel.

Rook, vergeten gezichten bij de ingang,

Het is verbazingwekkend eenvoudig om hier te zijn

Alles blijft gewoon niet op zijn plaats.

Zoals hyperactieve tieners

Dus naar de hel met medelijden met jezelf

Minder waardeloze reflecties en meer reflecties

Wanneer een duidelijk doel is gesteld, worden lege omzwervingen een zoektocht...

Dat brengt ons nog verder, nog langer

Alles is niet hetzelfde als voorheen, het ijs is dunner.

We zijn steeds minder

En ook al is het moeilijk

De sterkste overleeft, maar de tuimelaar wint.

Tuimelaar.

Onze schepper klapte met zijn oren, of stotterde niet echt,

En we zijn in de verkeerde leeftijd geboren

In koude toestand, op de verkeerde hersenhelft.

Onthoud elk woord

Kenners van waar kristallen uilen niet voor schitteren,

Het is belangrijk om te leren verdragen en niet te pissen - een sanitaire zone ..

Ze zeggen dat nederigheid goed is

Ik zou weg zijn, waarschijnlijk voor een jaar,

Tot ziens, zo niet voor de menigte die een verklaring over mij zal schrijven in Den Haag,

De wereld is nog steeds dezelfde, maar afgezien van het feit dat je het bijna opgeeft en naar de bodem zinkt,

Maar dit is het, ze zeggen dat stront niet zinkt,

En zelfs als je halfdood bent, weet je nog:

Aan de andere kant - het gulden vlies, en ja, dat alleen al is het waard,

Alles is hier allegorisch, maar in mijn hart kan het me geen fuck schelen hoe ik dit aan anderen moet vertellen.

Door, zoals gewoonlijk, alleen zonder onafscheidelijk en zonder boezems,

Prongs zijn zelfs handig, want je hoeft niet meer iets tussen aanhalingstekens te zijn...

Er is gratis zwemmen.

Je zwom, en alleen de hiel bloedde ...

Overal zijn valkuilen, maar ik heb gehoord dat water een steen wegslijt,

Dus naar de hel met medelijden met jezelf

Naar de hel met reflectie, alles zal snel veranderen,

Terwijl iemand op de vlucht is, duikt er plotseling ergens een bedrieger op

En leidt ons nog verder, nog langer

Alles is niet hetzelfde als voorheen, het ijs is dunner.

We zijn steeds minder

En ook al is het moeilijk

De sterkste overleeft, maar de tuimelaar wint.

Tuimelaar.

Je zult op een dag wakker worden en begrijpen: het is gewoon het einde van je kindertijd,

Achter kruispunten en versts, kruispunten, bosjes,

Hoeveel jaren ging ik voorbij als een begroeiing, hoeveel ik zeurde, hoeveel ik geloofde in hersenschimmen,

Dan was er feest tijdens de pest, en hadden we liefde tijdens de cholera..

Laat maar zo,

Een stel lotgevallen van degenen die niet worden geleid door hetzelfde als Scrooge

En dat is niet overal - een saaie gelei ..

Hier is mijn weg, ik ben een pakezel erop, en het kan me niet schelen wat de sluwe drone zoemt,

We klommen zo snel en vielen toen snel,

Maar hier ofwel de steile muur op, of de spiraal af

Nog verder, nog langer

Alles is niet hetzelfde als voorheen, het ijs is dunner.

We zijn steeds minder

En ook al is het moeilijk