Девочка Пиздец - Oxxxymiron

Nobody loves me, loves me, loves me

Nobody loves me, loves me, loves me

Nobody loves me, loves me, loves me

Nobody loves me, loves me, loves me

Это сказка для взрослых!

Утро после холостой свистопляски.

Накалившийся космос, как тостер,

И в нём уплотнившейся воздух стал вязким.

У меня было предчувствие квеста, и ты

Вошла в это пространство, как в масло.

Но ты не думай, будто я жду тебя с детства;

А если честно... То жду!

Хули, здравствуй!

Я – дитя бетонной коробки с лифтом,

Где нужно тянуться до кнопки.

А ты уверенно ходишь по моему

Солнечному сплетению лунной походкой.

И ты будто вообще не с лестничкой клетки

Не потому, что иногородние шмотки.

А потому, что такие твари тут редкие.

Да чё там, редкие, не годятся в подмётки.

И каждый ёбаный день, в этом Зиккурате пролитых слёз.

В Вавилонской башне мёртвых идей, от которых череда одних чёрных полос.

Колизей нереализованных грёз в клубе одиноких сердец.

Как я тебя заебался ждать, и нашёл... Моя девочка пиздец.

Nobody loves me, loves me, loves me

Nobody loves me, loves me, loves me

Всё предельно серьёзно!

И ты из тех, что смертельно опасны.

В сердце больше борозд, чем от оспы оставишь.

Последствия злее, чем от астмы.

У меня было предчувствие теста.

Ты подошла, и всё мироздание погасло.

Ведь я не знал, что тебя найду наконец-то.

Я в этой бездне тону... Хули, здравствуй!

Ты – дитя холодного фронта;

С камнем, где обычно орган с аортой.

А я всё так же не понимаю: на что тебе в лаборатории

На правах подножного корма?

И почему эта боль от эксперимента?

У меня даже нет воли быть непокорным.

Я не пойму, от чего накрыло конкретно,

Но накрыло конкретно и, по ходу, надолго.

Каждый ёбаный день в этом Зиккурате пролитых слёз.

В Вавилонской башне мёртвых идей, от которых

Череда одних чёрных полос.

Я пока тебя-то

Знаю пару часов;

но усёк одно, ты – мой крест.

Хотя понимаю: ты однажды уйдёшь, моя девочка пиздец!

Nobody loves me, loves me, loves me

Nobody loves me, loves me, loves me

Nobody loves me, loves me, loves me

Nobody loves me, loves me, loves me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Dit is een verhaal voor volwassenen!

Ochtend na nutteloos pandemonium.

Gloeiende ruimte als een broodrooster

En daarin werd de gecondenseerde lucht stroperig.

Ik had een voorgevoel van een zoektocht en jij

Ik kwam deze ruimte binnen als boter.

Maar denk niet dat ik al sinds mijn kindertijd op je wacht;

En om eerlijk te zijn ... ik wacht!

Holly, hallo!

Ik ben een kind van een betonnen doos met een lift

Waar te bereiken voor de knop.

En je loopt vol vertrouwen op mijn

Zonnevlecht moonwalk.

En het is alsof je helemaal niet bij de ladder van de kooi bent

Niet omdat kleding van niet-ingezetenen.

En omdat zulke wezens hier zeldzaam zijn.

Ja, daar, zeldzaam, ze zijn niet geschikt voor zolen.

En elke verdomde dag, in deze Ziggurat van vergoten tranen.

In de Toren van Babel van dode ideeën, waarvan een reeks zwarte strepen.

Het colosseum van onvervulde dromen in de eenzame hartenclub.

Hoe ik moe werd van het wachten op jou, en vond... Mijn meisje is naar de klote.

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Alles is uiterst serieus!

En jij bent een van degenen die dodelijk zijn.

Er zijn meer groeven in het hart dan pokkenbladeren.

De gevolgen zijn erger dan astma.

Ik had een voorgevoel van de test.

Je naderde, en het hele universum ging uit.

Ik wist tenslotte niet dat ik je eindelijk zou vinden.

Ik verdrink in deze afgrond... Hallo hallo!

Je bent een kind van het koufront;

Met een steen, waar meestal het orgaan met de aorta zit.

En ik begrijp het nog steeds niet: wat heb je nodig in het laboratorium

Als weiland?

En waarom deze pijn van het experiment?

Ik heb niet eens de wil om opstandig te zijn.

Ik begrijp niet wat het specifiek dekte,

Maar specifiek gedekt en, gaandeweg, voor een lange tijd.

Elke verdomde dag in deze ziggurat van vergoten tranen.

In de Toren van Babel van dode ideeën, waaruit?

Een reeks zwarte strepen.

Ik wacht op je

Ik weet een paar uur;

maar één ding afgekapt, jij bent mijn kruis.

Hoewel ik het begrijp: je gaat op een dag weg, mijn meisje is geneukt!

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me

Niemand houdt van me, houdt van me, houdt van me