Суммы - ОУ74

Интро:

— Деньги любишь, значит?

— А кто же их не любит?

— А зачем они тебе?

Первый Куплет:

Идём на холодную, парится, и скуку,

Рисовали звуком декорации к этим маршрутам,

Рядом фортуна, считай, не просто на интриге,

Приглядывает, чтобы пацаны совсем не загрустили.

На моменте, нам ни к чему аплодисменты,

Наращивает темп шоу не для слабонервных.

Кукоч!

А то закон омерты дарит бонусы,

Знаешь, я про послевкусие с оттенком совести,

Бесцельный поиск не прекратится никогда,

Надо менять позицию, если начнём отбивать борта,

Быстро устанем, и вдруг хочет быть на пьедестале,

Ценят не талант, а скорее, за регалии.

Второй Куплет:

Я думал, будет проще, стало ещё сложнее,

Прощаться с родными людьми, ни о чём не жалея,

Прощать этот мир тем, и что свято верил,

Тем, кто накидывал пуха — вырвать все перья,

И что теперь я,

Думал, что знаю наперёд, но как бы не пытался ты — это не твой конёк,

Спроси у тех, кто знает больше,

Что тебе скажет в прок:

Немой певец, слепой художник, и музыкант, и (2???)

Припев:

Пока что-то решают суммы,

Мы становимся безумны.

Твой багаж давно превысил норму,

Рэп и ноги волка кормят.

Как видеть обе стороны, только одной медали?

И как кидая, угадать её, быть может поступаю,

Вот я играю, будто назад я, йо,

Нужна любовь и крепкий дух играть, но всё невелико к этому,

Здесь всё учат, это здесь постигаем,

Как отличить от круга спираль, по которой шагаем,

Как излечить эту болезнь от радости да страданий,

Что может дать тебе другой, кроме ожиданий.

Пока что-то решают суммы,

Мы становимся безумны.

Твой багаж давно превысил норму.

Рэп и ноги волка кормят.

Третий Куплет:

Судьба — как автоматы, игра для бедных и богатых,

Одинаковые правила, только объём зарплаты.

Разный.

Сегодня даже хворать чревато,

Либо дать на лапу, либо халатность в белых халатах.

В полной мере круговороты денег,

То есть они, то исчезают, будто в полдень тени.

Подобно ветру, сдувающему костёр, бумага,

В головах людских элементарные ценности стёрла,

Где-то упёрла, от думок этих ком тяжёлый,

Нервы, свёрла, с хрустом голые головы,

Стадо, и всё как будто так и надо,

Дышат тяжёлыми металлами жители Танкограда.

Четвертый Куплет:

Ой, посыпалось, падай, не помешаю,

Белый палас, переливаясь, грязь покрывает,

Будто небо перемещается на землю по крупинкам.

Говорят, это осадки, и я топчу его ботинком.

И те, кто шёл рядом, друг в друге врага искали,

Себя потеряют там.

Воркуют птицы мира,

Раскребу на горбулку крошек, побросаю им,

За то, чтоб люди о войне не знали.

Эй, пархатый, передайте ей одной послание,

Говорю сейчас о маме, и это не сопли, а гной,

С пазухов и гортани, посреди всей красоты.

Харкнуть — куда, не знаю.

Вспоминаю, как батя вёз на санках до детсада,

Навсегда останется в памяти красота та.

И тот, кто скажет, мол, так надо,

Пускай первый же подмешает мне в горькую яда.

Нервы жалят кожу, дёргают рожу мятую,

Но я питаюсь зарядом от тех, кто рядом.

Припев:

Пока что-то решают суммы,

Мы становимся безумны.

Твой багаж давно превысил норму.

Рэп и ноги волка кормят.

Inleiding:

- Je houdt van geld, nietwaar?

- En wie houdt er niet van?

- Waarom heb je ze nodig?

Eerste couplet:

We gaan naar de kou, stijgen en verveling,

We schilderden landschappen voor deze routes met geluid,

Fortuin is dichtbij, beschouw het niet alleen op intriges,

Hij houdt de jongens in de gaten, zodat ze helemaal niet verdrietig worden.

Op dit moment hebben we geen applaus nodig,

Het tempo van de show opvoeren is niet voor bangeriken.

Kukoch!

En dan geeft de wet van omerta bonussen,

Weet je, ik heb het over een nasmaak met een gewetensvol gevoel,

De doelloze zoektocht zal nooit stoppen

We moeten van positie veranderen als we de zijkanten beginnen te raken,

We worden snel moe en willen ineens op een voetstuk staan,

Ze waarderen geen talent, maar eerder regalia.

Tweede couplet:

Ik dacht dat het makkelijker zou zijn, het werd nog moeilijker,

Afscheid nemen van familieleden, nergens spijt van hebben,

Vergeef deze wereld met degenen die heilig geloofden

Degenen die pluis aantrekken - trek alle veren eruit,

En wat ben ik nu?

Ik dacht dat ik het van tevoren wist, maar hoe je het ook probeert, dit is niet je sterkste punt,

Vraag degenen die meer weten

Wat vertelt u tijdens het gebruik:

Een domme zanger, een blinde artiest en een muzikant, en (2???)

Refrein:

Terwijl sommen iets beslissen,

We worden gek.

Uw bagage heeft de norm al lang overschreden,

Rap en voeten voeden de wolf.

Hoe beide kanten van slechts één medaille te zien?

En als gooien, raad het maar, misschien doe ik het,

Hier speel ik alsof ik terug ben, yo

Je hebt liefde en een sterke geest nodig om te spelen, maar hier is alles klein,

Alles wordt hier onderwezen, wij begrijpen het hier,

Hoe onderscheid je een spiraal waarlangs we lopen van een cirkel,

Hoe deze ziekte te genezen van vreugde en lijden,

Wat kan je een ander geven, behalve verwachtingen.

Terwijl sommen iets beslissen,

We worden gek.

Uw bagage heeft de norm al lang overschreden.

Rap en voeten voeden de wolf.

Derde vers:

Het lot is als automaten, een spel voor arm en rijk

Dezelfde regels, alleen de hoogte van het salaris.

Verschillend.

Tegenwoordig is zelfs ziek worden beladen,

Ofwel geef een poot, of nalatigheid in witte jassen.

In de volle omvang de cycli van geld,

Dat wil zeggen, ze verdwijnen dan als schaduwen op het middaguur.

Zoals de wind een vuur wegblaast, papier

Ik heb elementaire waarden in de hoofden van mensen gewist,

Ergens vast, van de gedachten van deze klonten is zwaar,

Zenuwen, boren, blote hoofden met een crunch,

Kudde, en alles lijkt te zijn zoals het zou moeten zijn,

De inwoners van Tankograd ademen zware metalen in.

Vierde vers:

Oh, het regent, valt, ik zal me er niet mee bemoeien,

Wit tapijt, glinsterend, bedekt het vuil,

Alsof de lucht stukje bij beetje naar de aarde beweegt.

Ze zeggen dat het regent, en ik vertrap het met mijn laars.

En zij die zij aan zij liepen, zochten in elkaar een vijand,

Daar zullen ze zichzelf verliezen.

De vogels van de wereld koeren,

Ik schraap kruimels in een gebochelde, ik gooi ze,

Zodat mensen niets van de oorlog weten.

Hey, Fuzzy, geef haar een bericht,

Ik heb het nu over mama, en het is geen snot, maar pus,

Van sinussen en strottenhoofd, te midden van alle schoonheid.

Om te spugen - waar, ik weet het niet.

Ik herinner me hoe vader op een slee naar de kleuterschool reed,

Die schoonheid zal voor altijd worden herinnerd.

En degene die zegt, ze zeggen, dus het is nodig,

Laat de eerste vergif in mijn bitterheid doen.

Zenuwen prikken in de huid, trekken aan het verfrommelde gezicht,

Maar ik voed me met de lading van degenen die in de buurt zijn.

Refrein:

Terwijl sommen iets beslissen,

We worden gek.

Uw bagage heeft de norm al lang overschreden.

Rap en voeten voeden de wolf.