Холод - ОУ74

Холод, мороз за тридцать просит остановиться

Тех, кто не успел согреться.

К солнцу посыл от сердца вышел;

Мимо старые афиши, тени знаний — на серых облезлых стенах

Обрывки воспоминаний.

Клан был сформирован общим духом на основе веры

В то, что слово может вывести из смуты, — есть примеры.

Трэк, как долгожданный вдох, в этой сырой борьбе;

Если мой корешь здох, то только в тебе!

Я мерил бездну мрака, толпы людского брака взглядом;

По их глазам я отличал собаку от солдата;

Мертвых от еще живых, способных от бездарных —

Тех, кто стремиться к выходу;

от тех, кто повернул обратно вниз.

В эти катакомбы, пустые комнаты,

— запах знакомый мне;

Риск оказаться там, будучи сломленным;

Близко чертя условно лицо в инсомнии.

Мызыка забирает с улиц своих детей —

Стоит зажмуриться, брат, стоит довериться ей…

Слепые пули жалят, — и им по*бать на твои планы;

Черный кадилак поплыл за горизонт, пока не канул.

Это давность, выпуская пар никто шел вникуда;

Его странная манера говорить, попадая в удар.

Это, как попытка рейда, там где провода;

Меня не пугала глубина, стала высота.

И мы не понимали, от куда помощи ждать;

Как умели играли, пытаясь место занять.

Но мы не понимали, от куда помощи ждать;

Как умели играли, пытаясь место занять.

Заря примеряет городу свежий наряд.

Краски те же, но всегда по-новому горят.

На улице порядок, людей фасует — я и моя муза;

Нас венчали у небесного алтаря.

Догоняем время, — с привязи сорванного коня.

Сор не выноси, не студи, — тепло сохраняй!

Мороз, посох не роняй.

Верный способ отогреться,

— свидеться с друзьями, пропустить чай.

Ветер только от авто, птицы резвятся на Солнце

Ярко, разливает каждому по порции

Свою песню звонкую, да грусняк такой,

Что от вибрации крепнут перепонки, братцы.

В зарослях неведомого леса,

Невиданные звери нас уводили от прогресса.

На диске минуса нарезанны.

С тетевы языков срываются стрелы слов резко.

Выпустите вы, дайте выйти, —

Непростительны ваши укрытия!

Не крестите ради Бога, — этим сытый я;

Голоден до битвы за развитие!

Свободу, выпустите вы, дайте выйти, —

Непростительны ваши укрытия!

Не крестите, ради Бога, — этим сытый я;

Голоден до битвы за развитие!

Свободу!

Koud, vorst voor dertig vraagt ​​om te stoppen

Degenen die geen tijd hadden om op te warmen.

De boodschap van het hart kwam uit naar de zon;

Voorbij de oude posters, schaduwen van kennis - op de grijze armoedige muren

Fragmenten van herinneringen.

De clan werd gevormd door een gemeenschappelijke geest op basis van geloof

Er zijn voorbeelden van wat het woord uit verwarring kan brengen.

Volg, als een langverwachte adem, in deze rauwe strijd;

Als mijn hulpje dood is, dan alleen in jou!

Ik mat de afgrond van de duisternis, de menigte van het menselijk huwelijk met een blik;

Aan hun ogen onderscheidde ik een hond van een soldaat;

Dood van het nog levende, bekwaam van het middelmatige -

Degenen die ernaar streven om af te sluiten;

van degenen die zich terugtrokken.

In deze catacomben, lege kamers,

- de geur komt me bekend voor;

Het risico om daar te zijn, gebroken;

Voorwaardelijk een gezicht tekenen in slapeloosheid.

Myzyka haalt haar kinderen van de straat -

Je moet je ogen sluiten, broer, je moet haar vertrouwen...

Blinde kogels prikken - en ze geven niets om je plannen;

De zwarte Cadillac zwom over de horizon tot hij zonk.

Het is lang geleden, stoom afblazen ging nergens heen;

Zijn vreemde manier van praten, geraakt worden.

Het is alsof je probeert te plunderen waar de draden zijn;

Ik was niet bang voor de diepte, de hoogte werd.

En we begrepen niet waar we hulp van konden verwachten;

Hoe ze wisten hoe ze moesten spelen, proberen een plaats in te nemen.

Maar we begrepen niet waar we hulp konden verwachten;

Hoe ze wisten hoe ze moesten spelen, proberen een plaats in te nemen.

Dawn past een frisse outfit voor de stad.

De kleuren zijn hetzelfde, maar ze branden altijd op een nieuwe manier.

Er is orde op straat, de mensen zitten stampvol - ik en mijn muze;

We trouwden bij het hemelse altaar.

De tijd inhalen - aan de riem van een geplukt paard.

Zet geen afval buiten, studeer niet - blijf warm!

Frost, laat het personeel niet vallen.

Een zekere manier om warm te blijven

- om vrienden te zien, sla thee over.

De wind komt alleen uit de auto, de vogels dartelen in de zon

Helder, giet elke portie

Mijn lied rinkelt, maar zo'n grusnyak,

Dat de membranen sterker worden van trillingen, broeders.

In het struikgewas van een onbekend bos,

Ongeziene dieren leidden ons weg van de vooruitgang.

Minpunten worden op de schijf gesneden.

Pijlen van woorden breken scherp van de boogpees van tongen.

Laat me eruit, laat me eruit,

Je schuilplaatsen zijn onvergeeflijk!

Doop niet in godsnaam - ik heb er genoeg van;

Hongerig naar de strijd om ontwikkeling!

Vrijheid, laat je eruit, laat me eruit, -

Je schuilplaatsen zijn onvergeeflijk!

Niet dopen, in godsnaam - ik heb er genoeg van;

Hongerig naar de strijd om ontwikkeling!

Vrijheid!