Навстречу - ОУ74

Первый Куплет:

Я наблюдаю за людьми,

На раз облитые водой

К земельке тянутся они,

Не в силах добыть огонь

Район белеет, кремень поджигает газ.

Так проще.

Тихонько тлеет, давай только не сейчас, попозже.

Видишь как голову склонили и плетутся дни?

Так умирает этот старый мир, пойми.

Мы не можем оставаться в стороне,

С ними бредем туда, где нам вернется пусть втройне

То что отдали без труда, обратно,

Нам не вытащить себя, там ищи других

Гонишься за мыслями, но эти скакуны шальные,

Холод не дает повода в нём сомневаться.

Складывая в реальную картину всю абстракцию.

Вздыхая, обида делить слабых и вставляет части.

Эти потери знаешь сам, ведут к несчастью,

Что будут мерить на весах, те кто над нами властны.

И каждый это знает сам, но врет себе напрасно,

И то что ты ищешь, брат, идет тебе навстречу.

Ты не сворачивай с того, что было неспроста намечено,

Треки как плечи, как основа, опереться чтоб полегче стало.

Пока сырую правду слышно только из подвалов…

Второй Куплет:

Я наблюдаю за людьми они испуганы — они одни,

Чего не отнять — они запрятали подальше.

Дни мелькали объявлениями, машинами,

И всё что остаётся их любить и не убить это в себе.

Вдох-выдох, по классике, дверь, кеды, подъезд, лестница, выход налегке.

Родной двор, арка, дорога, теснимся в пазике.

Все видели сегодня сны, а кто-то виделся во сне…

Я до рэпа голоден, как волк, просыпайся, кент,

Знай ты не одинок, в этой пасеки.

Хоть и разный контингент, кто-то проволок,

Стиль через тернии, колючих проволок.

А кто из сквозь темень, лабиринтов подвальных стен,

Но все по классике, с душою просыпайся, кент.

Высокогорный листовой греет, мы с тобой одной крови Киря.

Eerste couplet:

ik kijk naar mensen

Eenmaal overgoten met water

Ze voelen zich aangetrokken tot het land,

Kan geen vuur maken

Het gebied wordt wit, vuursteen ontsteekt het gas.

Het is makkelijker.

Rustig smeulend, laten we het nu maar niet nu doen, straks.

Zie je hoe het hoofd gebogen is en de dagen voorbij slepen?

Dit is hoe de oude wereld sterft, begrijp dat.

We kunnen niet wegblijven

Met hen dwalen we naar waar we zelfs driemaal zullen terugkeren

Wat zonder moeite werd gegeven, terug,

We kunnen onszelf er niet uit trekken, zoek daar anderen

Gedachten najagen, maar deze paarden zijn gek,

De kou geeft geen reden om daaraan te twijfelen.

De hele abstractie in een reëel beeld brengen.

Zuchtend, wrok verdeelt de zwakken en voegt delen toe.

Je weet zelf dat deze verliezen tot ongeluk leiden,

Wat zal op de weegschaal worden gemeten door degenen die macht over ons hebben.

En iedereen weet dit voor zichzelf, maar hij liegt tevergeefs tegen zichzelf,

En wat je zoekt, broeder, komt je tegemoet.

Je zet niet uit wat gepland was met een reden,

Tracks zijn als schouders, als een basis, om op te leunen om het gemakkelijker te maken.

Tot nu toe wordt de rauwe waarheid alleen vanuit de kelders gehoord...

Tweede couplet:

Ik kijk naar mensen, ze zijn bang - ze zijn alleen,

Wat niet mee te nemen - ze verstopten zich.

Dagen flitsten door advertenties, auto's,

En het enige dat overblijft is om van ze te houden en het niet in jezelf te doden.

Adem in-uitademen, volgens de klassiekers, de deur, sneakers, ingang, trap, uitgangslicht.

Inheemse tuin, boog, weg, druk in de groef.

Iedereen zag vandaag dromen, en iemand zag ze in een droom...

Ik heb honger naar rap als een wolf, word wakker kent

Weet dat je niet de enige bent in deze bijenstal.

Hoewel een ander contingent, iemand bedraad,

Stijl door doornen, prikkeldraad.

En wie vanuit de duisternis, labyrinten van keldermuren,

Maar alles is klassiek, word wakker met je ziel, Kent.

Alpenblad verwarmt, jij en ik zijn van hetzelfde bloed Kirya.