Mižerja - Oliver Dragojevic

I bez zlata i bez luši

Sva su blaga ti u duši

Kad ogrije te jubav,

Puno sunca i tepline,

Pa se srce nebu vine,

U ditinjstvu bez suza.

Malo šoldi, puno vire,

U toj jubavi bez mire,

I vagun dobre voje,

U kantunu puno mista,

Misal je ka arja čista,

Pa pišen pisme svoje.

Mižerja, mižerja…

Mižerja, mižerja…

Viruj, viruj, pismo moja,

Ti jedina znaš di san ostavi dušu,

Miruj, miruj, pismo moja,

Jer kasno je sad, ladni vitri već pušu…

Mižerja, mižerja,

Tek pusta mižerja…

Kad bi partile ferate,

Strepija san, «stari», za te,

Ta briga se ne gasi.

Zgrbjena si, majko, stala,

Bjankariju tuju prala,

Pobilile ti vlasi.

Jedna pisma iz đardina

Smantala je vašeg sina,

On cili vik je slidi,

Zlatnin nožen posrid srca

Probola ga, neka grca,

Nek cili šug iscidi.

Mižerja, mižerja…

Mižerja, mižerja…

Viruj, viruj, pismo moja,

Ti jedina znaš kako boli lipota,

Miruj, miruj, pismo moja,

Jer vidit ćeš kad zbrojiš konte života —

Mižerja, mižerja,

Tek pusta mižerja.

En zonder goud en zonder weelderige

Alle schatten zijn in je ziel

Als liefde je verwarmt,

Veel zon en warmte,

Dus het hart van de hemel stijgt,

In de kindertijd zonder tranen.

Een beetje stront, veel steenpuisten,

In die liefde zonder vrede,

En een wagen van goede oorlogvoering,

Er zijn veel plaatsen in het kanton,

De gedachte is ka arja puur,

Dus schreef hij zijn brieven.

Vrek, vrek...

Vrek, vrek...

Draai, draai, mijn brief,

Jij bent de enige die weet waar een droom een ​​ziel verlaat,

Rust, rust, mijn brief,

Omdat het nu laat is, waait de koude wind al...

Vrek, vrek,

Het runnen van een magere…

Als je ferrata aan het feesten was,

Strepija san, «stari», za te,

Die zorg is niet gedoofd.

Je zit voorovergebogen, moeder, stop,

Bjankari's buitenlandse was,

Je haar is wit.

Een brief uit de tuin

Ze dacht aan je zoon,

Hij cili vik is slidi,

Gouden voet in het midden van het hart

Ze stak hem neer, liet hem krampen,

Laat de chili shugu eruit knijpen.

Vrek, vrek...

Vrek, vrek...

Draai, draai, mijn brief,

Jij bent de enige die weet hoe pijnlijk lipota is,

Rust, rust, mijn brief,

Want je zult zien wanneer je de rekeningen van het leven bij elkaar optelt -

Vrek, vrek,

Laat de ellende gewoon los.