Je ne sais pas - Oldelaf

Je n’sais pas, je n’sais pas

Je n’saurai jamais je crois

Je n’sais pas, je n’sais pas

Ce que tu attends parfois

Je n’sais pas, je n’sais pas

Mais est-ce que ça fait de moi

Pour autant, un mauvais gars?

Je n’sais pas, je n’sais pas

Si tu m’aimes seulement tu vois?

Je n’sais pas, je n’sais pas

Jusqu'à quand ça durera

Je n’sais pas.

Et je crois que j’aime ça !

Je n’sais pas, tous les mois, pourquoi tu me fais la gueule

Ça dure deux jours ou bien trois, moi bien sûr je me sens seul

Je n’sais pas, sachant ça, pourquoi tu t’agaces encore

Lorsque dans ces moments-là, je préfère rester dehors

Tu m’appelles, je rapplique.

J’essaie de te faire l’amour

Quelques blagues, quelques piques.

Tu me dis que je suis lourd

Ça me vexe, je bougonne.

Ça te touche, tu t’apitoies

On sourit, on pardonne.

Et la vie reprend comme ça

Je n’sais pas, chaque année, si tu trouves ça drôle ou quoi

Qu’on s’amuse à fêter le jour de notre première fois

Je t’emmène au restau' et pas n’importe lequel

Celui où bosse Margot, je la trouve vraiment trop belle

Tous les ans, c’est idem, moi je t’offre un parapluie

Toi tu boudes, tu te fermes, tu trouves mon cadeau moisi

Mais qu’importe, comme toujours, toi tu m’offres un truc que j’aime

Je m’sens con et je me dis que j’ferai mieux l’année prochaine

Les jours passent et défilent.

Ça commence à faire un bail !

Qu’on avance côte à côte, qu’on se cherche, qu’on se chamaille

Je crois bien qu’on s’habitue l’un à l’autre peu à peu

Que notre histoire temporaire commence à se prendre au jeu !

Aujourd’hui, je t’invite, je t’emmène à l’océan

Une balade à Combrit, toi tu râles à cause du temps

Tu te plains de n’avoir rien à te mettre en cadeau

Je te dis qu’un parapluie, ça c’est une idée d’cadeau

Ik weet het niet, ik weet het niet

Ik zal het nooit weten denk ik

Ik weet het niet, ik weet het niet

Wat je soms verwacht

Ik weet het niet, ik weet het niet

Maar maakt mij dat

Toch een slechterik?

Ik weet het niet, ik weet het niet

Als je alleen van me houdt, zie je?

Ik weet het niet, ik weet het niet

Hoe lang blijft dat zo

Ik weet het niet.

En ik denk dat ik het leuk vind!

Ik weet niet, elke maand, waarom je me kwaad maakt

Het duurt twee dagen of drie, natuurlijk voel ik me alleen

Ik weet niet, dat wetende, waarom je nog steeds geïrriteerd raakt

In tijden als deze blijf ik het liefst buiten

Als je me belt, kom ik terug.

Ik probeer de liefde met je te bedrijven

Een paar grappen, een paar schoppen.

Je zegt me dat ik zwaar ben

Het beledigt me, mopper ik.

Het raakt je, je hebt medelijden

We glimlachen, we vergeven.

En zo gaat het leven door

Ik weet niet, elk jaar, of je het grappig vindt of zo

Laten we het leuk hebben om de dag van onze eerste keer te vieren

Ik breng je naar het restaurant en niet zomaar een

Die waar Margot werkt vind ik echt te mooi

Elk jaar is het hetzelfde, ik geef je een paraplu

Je mokken, je houdt je mond, je vindt mijn huidige beschimmeld

Maar wat dan ook, zoals altijd, je geeft me iets wat ik leuk vind

Ik voel me stom en zeg tegen mezelf dat ik het volgend jaar beter zal doen

De dagen gaan voorbij en voorbij.

Het begint even te duren!

Dat we zij aan zij lopen, dat we elkaar zoeken, dat we kibbelen

Ik denk dat we beetje bij beetje aan elkaar wennen

Laat onze tijdelijke geschiedenis beginnen aan te slaan!

Vandaag nodig ik je uit, ik neem je mee naar de oceaan

Een wandeling in Combrit, je zeurt over het weer

Je klaagt dat je niets cadeau kunt doen

Ik zeg je dat een paraplu een cadeau-idee is