Sparadrap - Oldelaf

Tu me colles, tu t’accroches

Comme un petit sparadrap

Pauvre folle, tu es moche

Tu ne m’intéresses pas

Qu’elle m’entende, j’aime celle

Que l’on appelle Nina

Elle est grande, elle est belle

Elle ne te ressemble pas

Comment faire?

Tu t’entêtes

Comme un petit sparadrap

Tu me serres, je te jette

Mais jamais tu ne t’en vas

Sois prudente, et puis sache

Qu'à jouer ce petit jeu là

Tu te plantes, et tu pourrais te

Brûler les doigts

Et comme,

Je t’aime bien quand même,

Je m’habitue, je crois

Chaque jour un peu plus

A tout ce que nous sommes,

A tout ce que l’on sème

Qui m'éclaire parfois

Sur ces chemins perdus

Où tu vas

Tes larmes de crocodile,

Ne changeront rien à ça

C’est une arme trop facile,

Alors tu ne m’auras pas

Et quand coule le rimmel,

Tout autour d’tes yeux de chat

Tout s'écroule demoiselle,

On dirait ceux d’un siamois

Comme je n’aime pas tes pleurs

Pour soigner tout ce tracas

Plus qu’une crème sur ton cœur

J’ai posé un sparadrap

Sous ta frange, un sourire

Si joli renaît déjà

C’est étrange, ça m’attire

Et ça me rend fou de toi

Et comme,

Je t’aime bien quand même,

Je m’habitue, je crois

Chaque jour un peu plus

A tout ce que nous sommes,

A tout ce que l’on sème

Qui m'éclaire parfois

Sur ces chemins perdus

Où l’on va

Les ans passent et l’on joue

A la souris et au chat

On se chasse et l’on s’avoue

Que l’on se manque parfois

Quoi qu’en disent tous les autres

Je n’ai que faire du bla-bla

Qu’ils médisent, je sais nôtre

Cet amour qui colle aux doigts

A mon tour je t’approche

Je ne pense plus qu'à toi

Tu me jettes, je m’accroche

Tel un petit sparadrap

Quel supplice, quelle injure

Quelle ironie que cela

Pourtant j’aimerais que dure

Ce jeu et ses aléas

Et comme,

Je t’aime bien quand même,

Je m’habitue, je crois

Chaque jour un peu plus

A tout ce que nous sommes,

A tout ce que l’on sème

Qui m'éclaire parfois

Sur ces chemins perdus

Où tu t’en vas

Je blijft bij me, je klampt je vast

Als een beetje pleister

Arme dwaas, je bent lelijk

Je interesseert me niet

Laat haar me horen, ik hou van die ene

Dat noemen we Nina

Ze is lang, ze is mooi

Ze lijkt niet op jou

Hoe doe je?

Jij bent koppig

Als een beetje pleister

Je knijpt me, ik gooi je

Maar je gaat nooit weg

Wees voorzichtig, en weet dan

Dan om dit spelletje daar te spelen

Je verpest het, en je zou kunnen

vingers verbranden

En zoals,

Ik hou sowieso heel veel van je,

Ik begin er aan te wennen, denk ik

Elke dag een beetje meer

Voor alles wat we zijn,

Aan alles wat we zaaien

dat verlicht me soms

Op deze verloren paden

Waar jij naartoe gaat

je krokodillentranen,

Zal dat niet veranderen

Het is een te gemakkelijk wapen,

Dus je krijgt me niet

En wanneer de rimmel stroomt,

Rondom je kattenogen

Alles stort in, dame

Lijkt op die van een Siamees

Hoe ik het niet leuk vind dat je huilt

Om al deze problemen te genezen

Meer dan een crème op je hart

Ik doe een pleister op

Onder je pony, een glimlach

Zo mooi is al herboren

Het is vreemd, het trekt me aan

En ik word er gek van voor jou

En zoals,

Ik hou sowieso heel veel van je,

Ik begin er aan te wennen, denk ik

Elke dag een beetje meer

Voor alles wat we zijn,

Aan alles wat we zaaien

dat verlicht me soms

Op deze verloren paden

Waar gaan we naartoe

De jaren gaan voorbij en we spelen

Naar muis en kat

We achtervolgen elkaar en we bekennen

Dat we elkaar soms missen

Wat de rest ook zegt

ik geef niets om blabla

Laat ze lasteren, ik ken de onze

Deze liefde die aan de vingers blijft plakken

Mijn beurt ik benader je

ik denk alleen aan jou

Jij gooit me, ik klamp me vast

Als een beetje pleister

Wat een marteling, wat een belediging

Hoe ironisch is dat

Toch wil ik dat het zo blijft

Dit spel en zijn gevaren

En zoals,

Ik hou sowieso heel veel van je,

Ik begin er aan te wennen, denk ik

Elke dag een beetje meer

Voor alles wat we zijn,

Aan alles wat we zaaien

dat verlicht me soms

Op deze verloren paden

Waar ga je heen