Camins - Obrint Pas

Ple està el camí de solitud

Entre els barrancs d’albades tristes

Allà on la nit canta als estels

Versos robats del teu somriure

Davant del mar et vas deixar

Penes de sal i trist esguard

I seguint els fars dels horitzons

Vas navegant perdut

Perseguint el teu rumb…

Una nit més t’he navegat

Enter barrancs d’albades tristes

Allà on el mar escriu al far

Cartes d’amor en versos lliures

A la vall blanca em vaig deixar

Fermes arrels i un trist record

I sembrant la terra amb les cançons

Vaig caminar perdut

Perseguint el meu rumb

Vaig caminar perdut…

Però aquesta nit la soledat

Del vell camí ens ha retrobat

I collint els fruits de els cançons

Hem cantat junts

Al vent que assola el nostre món

Hem cantat junts al vent…

Het pad van eenzaamheid is vol

Tussen de ravijnen van de droevige dageraad

Waar de nacht naar de sterren zingt

Gestolen verzen van je glimlach

Je vertrok voor de zee

Pijnen van zout en droevige blik

En de bakens van de horizon volgen

Je navigeert verloren

Je koers volgen...

Ik zeilde je nog een nacht

Hele ravijnen van droevige dageraad

Waar de zee schrijft bij de vuurtoren

Liefdesbrieven in vrije verzen

Ik liet mezelf achter in de witte vallei

Sterke wortels en een droevige herinnering

En de grond zaaien met liedjes

ik liep verloren

Mijn koers najagen

Ik liep verloren...

Maar vanavond eenzaamheid

Hij heeft ons gevonden op de oude weg

En de vruchten plukken van de liedjes

We zongen samen

In de wind die onze wereld waait

We zongen samen in de wind...