Стремя и люди - Облачный край

Люди и стремя…

Стремя и люди…

Через пустыню я плыл на верблюде.

Ночь, Млечный путь растекался туманом

И тишина расползлась по барханам.

Хватит, устал, надрываться не буду,

Дам отдохнуть и себе и верблюду.

В небо глядя, я лежал в мешке спальном,

Думать хотелось о чем-то глобальном.

Наш караван продвигается к свету,

Кто видит сны, кто считает монету,

Кто-то резвится верхом на невесте.

Кто?!

А неважно, ведь главное вместе.

Главное — к свету, а там будь что будет —

Солнце их труп поцелуем разбудит.

Общий порыв сцементировал груди!

Люди и стремя…

Стремя и люди…

Точней, чем всякий компас

Созвездий указатель

Восток нам обозначил,

Наш путь лежал туда.

А с гор, с вершин холодных

Суровый и угрюмый,

Технический директор

Обеспечивал тылы.

Я весел, я беспечен,

Но почему-то змеи,

Свои покинув норы,

Ползут, как будто больше некого убить?!

Мы шли с почтенным видом,

Мы шли в достойном темпе,

И часть аборигенов

Примкнула к нам в пути.

Все члены каравана —

Душевные партнеры,

И если кто отстанет,

Отставшего догонят и сумеют убедить.

Мы шли с трудом и долго,

Верблюды зароптали,

Но вдруг впередсмотрящий

Уперся лбом в оазис и все крикнули:

«УРА!!!»

Mensen en stijgbeugel...

Stijgbeugel en mensen...

Door de woestijn voer ik op een kameel.

Nacht, de Melkweg verspreid in mist

En stilte verspreidde zich over de duinen.

Genoeg, ik ben moe, ik zal me niet inspannen,

Laat mij en mijn kameel rusten.

Kijkend naar de lucht, lag ik in een slaapzak,

Ik wilde over iets globaals nadenken.

Onze karavaan nadert naar het licht,

Wie dromen ziet, wie een munt telt,

Iemand dartelt schrijlings op een bruid.

Wie?!

Het maakt niet uit, want samen is het belangrijkste.

Het belangrijkste is naar het licht, en wat er ook komt -

De zon zal hun lijk wakker maken met een kus.

De algemene impuls gecementeerd de borsten!

Mensen en stijgbeugel...

Stijgbeugel en mensen...

Nauwkeuriger dan welk kompas dan ook

aanwijzer sterrenbeelden

Het Oosten heeft ons gegeven

Ons pad lag daar.

En van de bergen, van de koude toppen

Ernstig en somber

Technisch directeur

Achterzijde voorzien.

Ik ben vrolijk, ik ben onvoorzichtig

Maar om de een of andere reden, slangen

Nadat ze hun gaten hadden verlaten,

Kruipend alsof er niemand anders is om te doden?!

We liepen met een respectvolle blik,

We liepen in een redelijk tempo,

En sommige van de inboorlingen

Onderweg bij ons gekomen.

Alle leden van de karavaan

zielspartners,

En als iemand achterblijft,

Wie achterblijft, wordt ingehaald en kan overtuigen.

We liepen met moeite en lange tijd,

De kamelen mompelden

Maar ineens de uitkijk

Hij liet zijn voorhoofd op de oase rusten en iedereen riep:

"HOERA!!!"