Eclissi - Numi, Depha Beat

Ci dividono anni luce, ma la luce mi conduce al vero

È l’effetto che produce al perielio, la distanza non riduce il desiderio

Un discorso si riassume in 2 parole, noi ci giriamo intorno come terra e sole

poi

Ci perdiamo nel tramonto, fino a perdere i colori sullo sfondo

Ad essere daltonico a rimanere attonito

La luna ha un solo volto in mostra, nasconde la sua parte opposta

Come chi vuole proteggere una parte apposta

E non mette mai una maschera ti guarda e basta, senza dare una risposta

Sto al centro geotermico dei problemi, come i pianeti, Copernico

Stare senza è come dire stare fermi con

Mi si muovono le stelle degli eroi di Omero

Cambiano posto da un opposto emisfero

Perché capirmi come posso è un mistero

È come fossi un paradosso terreno

Sopra il beat ho la galassia, un buco nero, la via lattea, il planisfero

Inverto le leggi di Keplero, se reppo, cerco di seguire il mio sentiero

Di giorni tristi, di notte artisti, seguo le orbite in ellissi

Noi ci uniamo fino ad annullarci, fino al punto della nostra eclissi

Noi ci uniamo fino ad annullarci, fino al punto della nostra eclissi

Noi ci uniamo fino ad annullarci, fino al punto della nostra eclissi

Notte e giorno, notte e giorno

Notte e giorno, notte e giorno

Notte e giorno, notte e giorno

Notte e giorno, eclissi

Lichtjaren verdelen ons, maar het licht leidt me naar de waarheid

Het is het effect dat het produceert in het perihelium, afstand vermindert het verlangen niet

Een toespraak is samen te vatten in 2 woorden, we draaien om als aarde en zon

dan

We verdwalen in de zonsondergang, totdat we de kleuren op de achtergrond verliezen

Om kleurenblind te zijn om versteld te staan

De maan heeft maar één gezicht te zien, het verbergt de andere kant

Zoals iemand die met opzet een onderdeel wil beschermen

En hij zet nooit een masker op hij kijkt je alleen maar aan, zonder een antwoord te geven

Ik ben in het geothermische centrum van problemen, zoals de planeten, Copernicus

Zonder zijn is hetzelfde als stilstaan ​​met zeggen

De sterren van Homer's helden ontroeren me

Ze wisselen van plaats vanaf een ander halfrond

Omdat het een mysterie is om mezelf zo goed mogelijk te begrijpen

Het is alsof ik een aardse paradox ben

Boven de beat heb ik de melkweg, een zwart gat, de melkweg, de planisfeer

Ik keer de wetten van Kepler om, als ik reppo, probeer ik mijn pad te volgen

Op droevige dagen, artiesten 's nachts, volg ik de banen in ellipsen

We verenigen ons tot het punt van vernietiging, tot het punt van onze zonsverduistering

We verenigen ons tot het punt van vernietiging, tot het punt van onze zonsverduistering

We verenigen ons tot het punt van vernietiging, tot het punt van onze zonsverduistering

Nacht en dag, nacht en dag

Nacht en dag, nacht en dag

Nacht en dag, nacht en dag

Dag en nacht, eclips