Ночь - Николай Расторгуев, Любэ

Было время, был я беден, и копейке лишней рад…

На еду хватало меди только-только, в аккурат.

Было время, был я весел, без причины, просто так…

Износилось столько кресел при вокзалах, в городах.

Ночь яблоком стучит в окно,

А в округе теряется птицы крик…

Знаю, знаю, знаю одно —

Был душой я молод, а теперь старик,

Был душой я молод, а теперь старик.

Было время, я при деле, остальное — трын-трава…

Вот и годы отсвистели, отрезвела голова.

Сад шумит, я выйду к саду, я к деревьям до поры,

Ощутить щекой усладу, холодок сырой коры.

Ночь яблоком стучит в окно,

А в округе теряется птицы крик…

Знаю, знаю, знаю одно —

Был душой я молод, а теперь старик,

Был душой я молод, а теперь…

Er was een tijd dat ik arm was en blij met een extra cent...

Er was net genoeg koper voor voedsel, precies goed.

Er was een tijd dat ik vrolijk was, zonder reden, zomaar...

Zoveel stoelen waren versleten op treinstations, in steden.

De nacht klopt op het raam als een appel,

En in de wijk gaat de kreet van een vogel verloren...

Ik weet het, ik weet het, ik weet één ding

Ik was een jonge ziel, en nu een oude man,

Ik was jong van hart en nu ben ik een oude man.

Er was een tijd, ik ben in zaken, de rest is tryn-gras ...

Dus de jaren zijn omgevlogen, mijn hoofd is nuchter geworden.

De tuin is lawaaierig, ik ga naar de tuin, ik ga voorlopig naar de bomen,

Voel de verrukking op je wang, de kilte van rauwe bast.

De nacht klopt op het raam als een appel,

En in de wijk gaat de kreet van een vogel verloren...

Ik weet het, ik weet het, ik weet één ding

Ik was een jonge ziel, en nu een oude man,

Ik was jong van hart, maar nu...