А заря - Николай Расторгуев, Любэ

Я иду по стране старорусским маршрутом

Безоблачным утром окутанный первой зарёй.

Все песни мои, все друзья будут рядом, как будто,

И сам я, как будто, ещё молодой озорной.

А заря-заря-заря, дело божие творя,

Золотит леса и пашни светом ясным янтаря.

А заря-заря-заря всё ж старается не зря,

Окрыляя судьбы наши, души, проще говоря.

А я верю, что всё ещё только в начале,

Едва зазвучали на ярмарку, эх, бубенцы.

Вся даль впереди, а её не пройти без печали,

Но сколь ни живешь ты, а для жизни мы всё же юнцы.

А заря-заря-заря, дело божие творя,

Золотит леса и пашни светом ясным янтаря.

А заря-заря-заря всё ж старается не зря,

Окрыляя судьбы наши, души, проще говоря

Ik loop door het land via de oude Russische route

Op een wolkenloze ochtend gehuld in de eerste dageraad.

Al mijn liedjes, al mijn vrienden zullen er zijn, alsof

En ikzelf, als nog jong, ondeugend.

En dageraad, dageraad, dageraad, het werk van God doend,

Het verguldt bossen en akkers met het licht van heldere barnsteen.

En de dageraad-dageraad-dageraad probeert nog steeds niet tevergeefs,

Onze lotsbestemmingen, zielen, met andere woorden inspireren.

En ik geloof dat dit nog maar het begin is

Ze klonken nauwelijks op de kermis, oh, klokken.

De hele afstand ligt voor de hand, en die kan niet worden overbrugd zonder droefheid,

Maar hoe je ook leeft, we zijn nog steeds jongeren voor het leven.

En dageraad, dageraad, dageraad, het werk van God doend,

Het verguldt bossen en akkers met het licht van heldere barnsteen.

En de dageraad-dageraad-dageraad probeert nog steeds niet tevergeefs,

Onze lotsbestemmingen, zielen, met andere woorden inspireren