Клятва - Nekby

Взгляд в сторону.

С кем мы движемся в одном потоке?

Жизнь поровну делится на добродетель и пороки.

Вороны кружат над душою жестокой,

За шторами прячутся тела одинокие.

Вряд ли, стремящийся открыться миру и себе

Станет залечивать миру и себе про свои семь бед.

Гордыни нет, где есть искренний порыв

Хоть на секунду стать другим, покинув вожделения одры.

В глазах наполненных теплом и созиданием,

Намека нет на негатив с последующим страданием.

Больше дела в стремлении помочь, где поедают пороки,

Чем в бесполезном бесконтрольном словесном потоке.

Аккуратно прикидываю новый концепт,

Даже умнейший гуру не знает, что его ждет в конце,

Никто не знает где его настигнет боль.

Я клянусь разгадать тайну и стать собой.

Припев:

Я клянусь принимать всё сейчас и здесь,

Я клянусь отдавать всё всегда и везде.

Плавится тень, годы в огне уходят в опыт.

Лишь в тишине видятся мне новые тропы.

Я клянусь принимать всё сейчас и здесь,

Я клянусь отдавать всё всегда и везде.

Плавится тень, годы в огне уходят в опыт.

Лишь в тишине видятся мне новые тропы.

Нам не понять друг друга, не простить, остается только проститься.

Мы дорожим своей клеткой из предрассудков и принципов.

Благодарим Всевышнего за милость,

Лишь когда слышим, что родное сердце не остановилось.

Сжигаем мосты, кричим во все горло,

В эгоистичном экстазе отстаиваем правоту упорно.

Лояльны к разговорам за спиной о других,

Не терпим когда обсуждают нас и родных.

Презираем тех, кого по глупости сожрала нищета,

Завтра умрут те, с кем вчера платил по счетам,

С кем делили постель, быт, счастье и горе,

По утру как корабли они потеряются в море.

В море наших амбиций, страха быть другим и коварства.

Мы готовы иудами быть настолько часто,

Насколько нужно, чтобы не нарушить зону комфорта.

Оранжево-янтарный уровень заждался красных роботов.

Планета дышит и верит, изменится что-то,

Завтра утром в кровати проснутся люди, не боты,

Завтра звери не будут забиты где-то на ферме,

Завтра мы отождествим себя с бескрайней Вселенной.

Последний бой закончится в недрах души,

Последнюю каплю злости словно иголку в сене ищи.

От безразличия к состраданию шаг будет сделан.

Печально лишь то, что это все наступит лишь завтра

Наверное…

Припев:

Я клянусь принимать всё сейчас и здесь,

Я клянусь отдавать всё всегда и везде.

Плавится тень, годы в огне уходят в опыт.

Лишь в тишине видятся мне новые тропы.

Я клянусь принимать всё сейчас и здесь,

Я клянусь отдавать всё всегда и везде.

Плавится тень, годы в огне уходят в опыт.

Лишь в тишине видятся мне новые тропы.

Een blik opzij.

Met wie bewegen we ons in dezelfde stroom?

Het leven is gelijk verdeeld in deugd en ondeugd.

Raven cirkelen over de wrede ziel,

Eenzame lichamen verschuilen zich achter de gordijnen.

Nauwelijks, ernaar strevend zich open te stellen voor de wereld en voor zichzelf

Hij zal de wereld en zichzelf genezen van zijn zeven problemen.

Er is geen trots, waar een oprechte impuls is

Word tenminste voor een seconde anders en verlaat de lust van het bed.

In ogen gevuld met warmte en creatie,

Er is geen spoor van negativiteit met daaropvolgend lijden.

Meer zaken in het verlangen om te helpen, waar ondeugden worden gegeten,

Dan in een nutteloze ongecontroleerde verbale stroom.

Zorgvuldig schetsen van een nieuw concept

Zelfs de slimste goeroe weet niet wat hem aan het einde te wachten staat,

Niemand weet waar de pijn hem zal overvallen.

Ik beloof het mysterie op te lossen en mezelf te worden.

Refrein:

Ik beloof alles nu en hier te accepteren,

Ik beloof alles altijd en overal te geven.

De schaduw smelt, de jaren in het vuur gaan in ervaring.

Alleen in stilte zie ik nieuwe wegen.

Ik beloof alles nu en hier te accepteren,

Ik beloof alles altijd en overal te geven.

De schaduw smelt, de jaren in het vuur gaan in ervaring.

Alleen in stilte zie ik nieuwe wegen.

We kunnen elkaar niet begrijpen, we kunnen niet vergeven, het blijft alleen om afscheid te nemen.

We waarderen onze kooi van vooroordelen en principes.

Wij danken de Almachtige voor genade,

Pas als we horen dat ons eigen hart niet stilstaat.

Brandende bruggen, schreeuwend naar de top van onze longen,

In egoïstische extase verdedigen we koppig rechts.

Loyaal om achter hun rug om over anderen te praten,

We tolereren het niet als ze over ons en familieleden praten.

Wij verachten degenen die dwaas werden verslonden door armoede,

Morgen zullen degenen met wie ik gisteren rekeningen heb betaald sterven,

Met wie ze een bed deelden, leven, geluk en verdriet,

In de ochtend zullen ze, net als schepen, op zee verdwalen.

In de zee van onze ambities, angst om anders te zijn en bedrog.

We zijn klaar om zo vaak Judas te zijn

Zoveel als nodig om de comfortzone niet te schenden.

Het oranje-oranje niveau wacht op de rode robots.

De planeet ademt en gelooft dat er iets zal veranderen,

Morgenochtend worden mensen wakker in bed, geen bots,

Morgen worden de dieren niet ergens op de boerderij geslacht,

Morgen zullen we ons identificeren met het oneindige heelal.

De laatste strijd zal eindigen in de diepten van de ziel,

Zoek naar de laatste druppel woede als een naald in het hooi.

Er zal een stap worden gezet van onverschilligheid naar mededogen.

Het enige trieste is dat dit alles pas morgen komt

Waarschijnlijk…

Refrein:

Ik beloof alles nu en hier te accepteren,

Ik beloof alles altijd en overal te geven.

De schaduw smelt, de jaren in het vuur gaan in ervaring.

Alleen in stilte zie ik nieuwe wegen.

Ik beloof alles nu en hier te accepteren,

Ik beloof alles altijd en overal te geven.

De schaduw smelt, de jaren in het vuur gaan in ervaring.

Alleen in stilte zie ik nieuwe wegen.