Восход - Nekby, East Jersey

Моя бывалая шхуна, не пугаюсь ветров

Уверенно заходит в самый суровый шторм

Чтобы через потери и удары о волну

Увидеть солнце и воздух штиля вдохнуть

Очередной восход встречаем с надеждой на лучшее

Верим что с благодатью всевышнего рассеются тучи

Любим без расчета без условностей

Я больше не хочу мечтать и летать во сне

Мне бы хоть каплю мудрости: не делать больно тем

Кто волей или неволей делает больно мне

Мне хватит исполнения желания одного

Все принимать за данность и не желать ничего

Куда подует ветер не людская забота

Пусть день сегодняшний останется только на фото

Очередной закат глазами провожаем

Прощаемся со всем, без обстоятельства прощаем

Пейзаж открытый и сколько хватит взоров

Все размыто все относительно

На забытых берегах сердца бьются в такт и ждут

Когда к ним протянутся нити

Мы отпускам, чтобы принять

Молчим, чтобы любить убедительней

Не важно далеко ли земля

Завтра снова ждет нас восход удивительный

Сквозь призму времени лучи обиды сеянные и боль утихает

Что доводило до края теперь фундамент для знаний

Магия действия из слова одного «отпускаю»

Высшая школа любви в простейшем расставании

Я в открытое плавание из отвержения гавани

Простым признанием себя лишь частью экипажа

Пускай и может с запозданием — это не главное

Важнее чтобы желания хватило слышать каждого

Война уходит за борт, компас внутри направляет

Не от себя, к себе пути господни веди

Без ожиданий отдавайся, принимай не считая

И лишь тогда утешение получишь право найти

Я больше не хочу неведения в своих оправданиях

В чужих суждениях высокомерие искать

Прошу у неба в смирение открыть великую силу

Чтобы ее получив, в нейтральных водах отдать

[Пейзаж открытый и сколько хватит взоров

Все размыто все относительно

На забытых берегах сердца бьются в такт и ждут

Когда к ним протянутся нити

Мы отпускам, чтобы принять

Молчим, чтобы любить убедительней

Не важно далеко ли земля

Завтра снова ждет нас восход удивительный]

Пейзаж открытый и сколько хватит взоров

Все размыто все относительно

На забытых берегах сердца бьются в такт и ждут

Когда к ним протянутся нити

Мы отпускам, чтобы принять

Молчим, чтобы любить убедительней

Не важно далеко ли земля

Завтра снова ждет нас восход удивительный

Mijn ervaren schoener, ik ben niet bang voor de wind

Gaat vol vertrouwen de zwaarste storm in

Zodat door verliezen en klappen op de golf

Zie de zon en adem de kalme lucht in

We ontmoeten de volgende zonsopgang met hoop op het beste

Wij geloven dat met de genade van de Almachtige de wolken zullen verdwijnen

We houden van zonder berekening zonder voorwaarden

Ik wil niet langer dromen en vliegen in mijn slaap

Ik zou op zijn minst een druppel wijsheid willen: doe die geen pijn

Wie mij vrijwillig of onbewust pijn doet?

Ik heb genoeg vervulling van wens één

Neem alles voor lief en wens niets

Waar de wind waait is geen menselijke zorg

Laat vandaag alleen op de foto staan

We zien weer een zonsondergang met onze ogen

We nemen afscheid van alles, zonder een omstandigheid die we vergeven

Het landschap is open en hoeveel ogen zijn genoeg

Alles is wazig, alles is relatief

Op vergeten kusten kloppen harten op tijd en wachten

Wanneer de threads hen bereiken

We nemen vakanties om te nemen

We zwijgen om overtuigender lief te hebben

Het maakt niet uit of de aarde ver weg is

Morgen wacht ons weer een geweldige zonsopgang

Door het prisma van de tijd worden de stralen van wrok gezaaid en neemt de pijn af

Wat op de rand werd gebracht, is nu de basis voor kennis

De magie van actie van een enkel woord "loslaten"

Middelbare school van liefde in het eenvoudigste afscheid

Ik vaar uit de afwijzing van de haven

Door simpelweg jezelf te herkennen als slechts een deel van de bemanning

Laat het laat zijn - dit is niet het belangrijkste

Het is belangrijker dat het verlangen genoeg is om iedereen te horen

De oorlog gaat overboord, het kompas in gidsen

Niet van jezelf, leid de wegen van de Heer naar jezelf

Geef zonder verwachtingen, accepteer zonder te tellen

En alleen dan krijg je het recht om troost te vinden

Ik wil niet langer onwetendheid in mijn excuses

Zoek naar arrogantie in de oordelen van anderen

Ik vraag de hemel in nederigheid om grote kracht te openbaren

Om het te ontvangen, in neutrale wateren om te geven

[Het landschap is open en hoeveel ogen zijn genoeg

Alles is wazig, alles is relatief

Op vergeten kusten kloppen harten op tijd en wachten

Wanneer de threads hen bereiken

We nemen vakanties om te nemen

We zwijgen om overtuigender lief te hebben

Het maakt niet uit of de aarde ver weg is

Morgen wacht ons weer een geweldige zonsopgang]

Het landschap is open en hoeveel ogen zijn genoeg

Alles is wazig, alles is relatief

Op vergeten kusten kloppen harten op tijd en wachten

Wanneer de threads hen bereiken

We nemen vakanties om te nemen

We zwijgen om overtuigender lief te hebben

Het maakt niet uit of de aarde ver weg is

Morgen wacht ons weer een geweldige zonsopgang