Ночкой тёмною - Не будите спящих

Ночкой темною, дождик моросит,

Тихим шепотом, с неба падает.

Ветер-музыкант, листьями шуршит.

Осень мокрая, зиму сватает.

Ночкой темною, тяжела душа,

Сердце матери, зарекается.

Не смыкая глаз, сидя у окна.

Сына блудного, дожидается.

Припев:

Дождик, тихо капал за окнами свет,

Дождик, напевал тоскливые песни.

Осень, разбросала желтые листья,

Осень, принесла не добрые вести.

Ночкой темною, мысли жгучие,

Старые друзья, диалог ведут.

Жить по мелочи, им наскучило.

И решили что на грабеж пойдут.

Ночкой темною, дождик моросит.

Слышны выстрелы, сквозь сирены вой.

Не смыкая глаз, у окна сидит.

Почему же сын, не идешь домой.

Припев:

Дождик, тихо капал за окнами свет,

Дождик, напевал тоскливые песни.

Осень, разбросала желтые листья,

Осень, принесла не добрые вести.

In de donkere nacht miezert het,

In een zacht gefluister valt het uit de lucht.

De wind is een muzikant, die de bladeren ritselt.

De herfst is nat, de winter woe.

In de donkere nacht is de ziel zwaar,

Het moederhart, geloften.

Zonder je ogen te sluiten, bij het raam zitten.

De verloren zoon wacht.

Refrein:

Regen, licht druppelde stilletjes buiten de ramen,

Rain, zong sombere liedjes.

Herfst verspreide gele bladeren

De herfst bracht slecht nieuws.

In de donkere nacht, brandende gedachten,

Oude vrienden hebben een dialoog.

Ze leefden van kleinigheden en verveelden zich.

En ze besloten dat ze zouden gaan overvallen.

Donkere nacht, motregen.

Er worden schoten gehoord, door het gehuil van de sirenes.

Zonder zijn ogen te sluiten zit hij bij het raam.

Waarom ga je niet naar huis, zoon?

Refrein:

Regen, licht druppelde stilletjes buiten de ramen,

Rain, zong sombere liedjes.

Herfst verspreide gele bladeren

De herfst bracht slecht nieuws.