Розовая нежность - Наталия Власова

Снова все вернулось через годы.

Встретились случайно у друзей.

Сотни раз сквозь все невзгоды.

Память душит, с каждым днем сильней.

Приближаю свой бокал к глазам.

Взгляд наискосок сквозь красный цвет.

Говорю себе: руки ему не дам.

Вспоминаю первый наш рассвет.

Припев:

Взгляд ловлю через узор стекла.

Белый с красным, розовая нежность.

Знаю, что тогда я не смогла.

В страсти утопить свою безгрешность.

Взгляд ловлю через узор стекла.

Белый с красным, розовая нежность.

Знаю, что тогда я не смогла.

В страсти утопить свою безгрешность.

Набегают тени на лицо.

Сильное, знакомое до боли.

Вижу обручальное кольцо.

И теряю все остатки воли.

Губы тянутся тебя поцеловать.

Сердцу больно, и спирает грудь.

Кто-то вновь позвал потанцевать.

Не могу забыть, не могу вернуть.

Припев:

Взгляд ловлю через узор стекла.

Белый с красным, розовая нежность.

Знаю, что тогда я не смогла.

В страсти утопить свою безгрешность.

Взгляд ловлю через узор стекла.

Белый с красным, розовая нежность.

Знаю, что тогда я не смогла.

В страсти утопить свою безгрешность.

Безгрешность.

Взгляд ловлю через узор стекла.

Белый с красным, розовая нежность.

Знаю, что тогда я не смогла.

В страсти утопить свою безгрешность.

Взгляд ловлю через узор стекла.

Белый с красным, розовая нежность.

Знаю, что тогда я не смогла.

В страсти утопить свою безгрешность.

Безгрешность.

Het kwam allemaal jaren later terug.

We ontmoetten toevallig met vrienden.

Honderden keren door alle ontberingen.

Het geheugen stikt, wordt elke dag sterker.

Ik breng mijn glas dichter bij mijn ogen.

Zijdelings uitzicht door rood.

Ik zeg tegen mezelf: ik geef hem geen hand.

Ik herinner me onze eerste zonsopgang.

Refrein:

Ik werp een blik door het glaspatroon.

Wit met rode, roze tederheid.

Ik weet dat ik het toen niet kon.

Verdrink je zondeloosheid in passie.

Ik werp een blik door het glaspatroon.

Wit met rode, roze tederheid.

Ik weet dat ik het toen niet kon.

Verdrink je zondeloosheid in passie.

Schaduwen lopen over het gezicht.

Sterk, pijnlijk vertrouwd.

Ik zie een verlovingsring.

En ik verlies alle overblijfselen van de wil.

Lippen die zich uitstrekken om je te kussen.

Het hart doet pijn en de borst zwelt op.

Weer riep iemand om te dansen.

Ik kan het niet vergeten, ik kan niet terugkeren.

Refrein:

Ik werp een blik door het glaspatroon.

Wit met rode, roze tederheid.

Ik weet dat ik het toen niet kon.

Verdrink je zondeloosheid in passie.

Ik werp een blik door het glaspatroon.

Wit met rode, roze tederheid.

Ik weet dat ik het toen niet kon.

Verdrink je zondeloosheid in passie.

zondeloosheid.

Ik werp een blik door het glaspatroon.

Wit met rode, roze tederheid.

Ik weet dat ik het toen niet kon.

Verdrink je zondeloosheid in passie.

Ik werp een blik door het glaspatroon.

Wit met rode, roze tederheid.

Ik weet dat ik het toen niet kon.

Verdrink je zondeloosheid in passie.

zondeloosheid.