Формы времени - Начало Века

Моя жизнь — игра, не по правилам,

То чёрный, то белый квадрат.

За руку кто-то ведёт вперёд,

А я всё смотрю назад.

Позовёт меня он по имени

И укроет чёрным плащом.

Снять повязку с глаз можно без гримас,

Но мне нужно что-то ещё!

Там, где луна серебрится,

Время размыло границы

И ловит нас постоянно на живца.

Там, на последней странице

Многое может случиться,

В этой истории просто нет конца.

Мне бы вспомнить все формы времени,

Чтобы с ним говорить при луне.

И тогда его неземная речь

Станет понятна мне.

Не спасёт меня от холода,

Не подставит снова плечо.

Руки над огнём, станет горячо!

Но мне нужно что-то ещё!

Там, где луна серебрится,

Время размыло границы

И ловит нас постоянно на живца.

Там, на последней странице

Многое может случиться,

В этой истории просто нет конца.

Говорят о нём люди разное,

В сердце яд, а на губах мёд.

Стоит ли гадать, в темноте блуждать,

Кто из них больше врёт!

Заперты в сумрачном плене тени,

Время рассвета пришло!

Всё очень просто!

Читай по губам…

Мне нужно что-то ещё!

Там, где луна серебрится,

Время размыло границы

И ловит нас постоянно на живца.

Там, на последней странице

Многое может случиться,

В этой истории просто нет конца

Mijn leven is een spel, niet volgens de regels,

Nu een zwart, dan een wit vierkant.

Bij de hand leidt iemand naar voren

En ik blijf achterom kijken.

Hij zal me bij mijn naam noemen

En bedek met een zwarte mantel.

U kunt de blinddoek van uw ogen verwijderen zonder grimassen,

Maar ik heb iets anders nodig!

Waar de maan zilver is

De tijd heeft de grenzen vervaagd

En het betrapt ons constant op het aas.

Daar, op de laatste pagina

Er kan veel gebeuren

Er komt gewoon geen einde aan dit verhaal.

Ik zou alle vormen van tijd willen onthouden,

Om met hem te praten in het maanlicht.

En dan zijn onaardse toespraak

Het zal me duidelijk worden.

Zal me niet redden van de kou

Zal niet meer een schouder lenen.

Handen boven het vuur, het wordt heet!

Maar ik heb iets anders nodig!

Waar de maan zilver is

De tijd heeft de grenzen vervaagd

En het betrapt ons constant op het aas.

Daar, op de laatste pagina

Er kan veel gebeuren

Er komt gewoon geen einde aan dit verhaal.

Mensen zeggen verschillende dingen over hem

Er is vergif in het hart en honing op de lippen.

Is het het raden waard, dwalend in het donker,

Welke van hen liegt meer!

Opgesloten in de sombere gevangenschap van de schaduw,

Dageraad is aangebroken!

Alles is heel eenvoudig!

Lees mijn lippen...

Ik heb iets anders nodig!

Waar de maan zilver is

De tijd heeft de grenzen vervaagd

En het betrapt ons constant op het aas.

Daar, op de laatste pagina

Er kan veel gebeuren

Er komt gewoon geen einde aan dit verhaal.