Считаю медленно до ста - НА-НА

Мы где-то рядом, мы близки,

Мне снятся сны моей весны.

Слова бегут вперегонки,

Глаза любви всегда грешны.

Любовь давая по глотку,

Стучится время перемен.

Ошибся, думал, что верну,

И кровь пульсирует без вен…

Припев:

И правда жизни за спиной,

И мы до счастья не дошли.

Идя за ветреной судьбой,

Я прячу память под сукном.

Не веря, что весной зима,

Иду за ветреной судьбой.

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Я верил, заново начну,

Не знаю, как тебя простить.

Я полагался на весну,

Но нам за счастьем не дойти.

На счастье есть любви запрет,

И пламя страсти высоко.

Когда мы рядом есть и нет,

Мы не близки, и всё не то…

Припев:

И правда жизни за спиной,

И мы до счастья не дошли.

Идя за ветреной судьбой,

Я прячу память под сукном.

Не веря, что весной зима,

Иду за ветреной судьбой.

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Раз, два, три!

Ещё раз!

Раз, два, три!

Ещё раз!

Раз, два, три!

Ещё раз!

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

Считаю медленно до ста…

We zijn ergens dichtbij, we zijn dichtbij,

Ik droom van mijn lente.

Woorden racen

De ogen van liefde zijn altijd zondig.

Liefde die bij de keel geeft,

Het is tijd voor verandering.

Ik maakte een fout, ik dacht dat ik zou terugkeren,

En het bloed pulseert zonder aderen...

Refrein:

En de waarheid van het leven is achter

En we bereikten het geluk niet.

Een winderig lot volgen

Ik verberg mijn geheugen onder een doek.

Niet gelovend dat het winter is in de lente,

Ik volg een winderig lot.

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik geloofde, ik zal opnieuw beginnen,

Ik weet niet hoe ik je moet vergeven.

Ik vertrouwde op de lente

Maar we kunnen geluk niet bereiken.

Er is een verbod op geluk voor liefde,

En de vlam van passie is hoog.

Wanneer we dichtbij zijn en niet,

We zijn niet dichtbij, en alles klopt niet ...

Refrein:

En de waarheid van het leven is achter

En we bereikten het geluk niet.

Een winderig lot volgen

Ik verberg mijn geheugen onder een doek.

Niet gelovend dat het winter is in de lente,

Ik volg een winderig lot.

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Een twee drie!

Nog een keer!

Een twee drie!

Nog een keer!

Een twee drie!

Nog een keer!

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...

Ik tel langzaam tot honderd...