Troppo lontano - Mondo Marcio

Quando vorresti arrivarci e non accetti la resa

Ci sei quasi, ma proprio all’ultimo perdi la presa

Volevamo una casa in cielo, purtroppo è a Milano

E guardi le stelle da terra e gridi è troppo lontano

Quando continui a provarci perchè ce la vuoi fare

Ma tutti intorno a te ti dicono di rinunciare

Guardo le stelle da terra, da sotto le chiamo

So che nessuno risponderà, è troppo lontano

Quando a mala pena parli e cammini per la città

Portandoti dietro i tuoi fantasmi

Questa società non ha tempo di contemplarci

È una giungla piena di animali tristi e stanchi

E più cerchi di evitare ed incrociare gli sguardi

Più bevi e torni la notte tardi

Gridi a questo mondo «siete un branco di bastardi»

E i tuoi migliori amici sono Jack Daniel’s e Mister Bacardi

E parti ne accendi una e voli con la testa

A un uomo se gli togli i suoi sogni cosa gli resta

Ho sentito di gente sopravvissuta acqua e chiacchiere

Di un Frà morto perché non aveva niente per cui combattere

So che sei come me, vuoi andartene

I tuoi non ti capiscono e gli amici ti tradiscono, sbattitene

O quanto meno provaci, anche se è cosi dura

Puntare da una vita alla luna, e essere ancora qui

Cresciuto in mezzo ai cartelloni e al pattume

E' da quando sono nato che perdo piume

Ormai ho le ali spoglie, ho messo un bel «no» sulle mie voglie

Con una N maiuscola perché sembra che Dio dorme

Puoi pregare quanto vuoi, sbaglio enorme

Puoi metterti sulle rotaie mentre il treno corre

Ma forse siamo tutti qua per un motivo

Forse uno spermino ha solo scelto l’ovulo giusto al bivio

Guardo su e non mi decido

Rappavo perché odiavo studiare e ho finito per scrivere un libro

Sarei imputabile per omicidio, per tutti i sogni che ho ucciso

Dato che lo Stato non dà sussidio

Se hai 16 anni e spacci per comprarti un vestito

E a 26 ti guardi indietro e ti chiedi dove sei finito

Cerco la mia strada come Carlito

Ma ormai le nocche sanguinano

Per quanto ho bussato in paradiso

Siamo granchi in un barile, siamo macchioline

Sulla camicia di Dio e se la sta per pulire

Siamo qua per soffrire, a volte sembra cosi

Se da quando nasciamo iniziamo a morire

E forse questa è la versione più scura

Oltre a questa Frà non ne conosco una

Ho acceso cosi tanti fuochi alla luna

Che sembro uno Shamano

E ho amato Brooklyn, ma casa mia resta Milano

Resta città del fumo con tutti i suoi controsensi

Abbastanza troie e fumo da farti perdere i sensi

E sui miei sensi non so di sicuro persi Frà

Alcuni per una Pupa, altri per un carico da Bogotà

Mi sento solo qua, davvero solo Frà

Dicono la vita è un film, la mia è un Colossal

Vivo a pane e rimpianto, non mangio nient’altro

E provo a sbattere le ali, ma non lascio l’asfalto

Wanneer je daar wilt komen en de overgave niet accepteert

Je bent er bijna, maar helemaal op het einde verlies je je grip

We wilden een huis in de hemel, helaas is het in Milaan

En je kijkt naar de sterren vanaf de grond en je roept dat het te ver is

Wanneer je blijft proberen omdat je het wilt doen

Maar iedereen om je heen zegt dat je moet opgeven

Ik kijk naar de sterren vanaf de grond, van beneden noem ik ze

Ik weet dat niemand zal antwoorden, het is te ver weg

Wanneer je nauwelijks spreekt en door de stad loopt

Je geesten meenemen

Deze samenleving heeft geen tijd om over ons na te denken

Het is een jungle vol verdrietige en vermoeide dieren

En hoe meer je probeert te vermijden en de ogen te ontmoeten

Hoe meer je drinkt en 's avonds laat terugkomt

Je schreeuwt naar deze wereld "jullie zijn een stel klootzakken"

En je beste vrienden zijn Jack Daniel's en Mister Bacardi

En jij gaat, steek er een aan en vlieg met je hoofd

Als je een man zijn dromen ontneemt, wat blijft er dan van hem over?

Ik heb gehoord van mensen die water hebben overleefd en praten

Van een broer die stierf omdat hij niets had om voor te vechten

Ik weet dat je bent zoals ik, je wilt weggaan

Je ouders begrijpen je niet en je vrienden verraden je, het kan je niks schelen

Of probeer het in ieder geval, ook al is het zo moeilijk

Richt van een heel leven naar de maan, en blijf hier

Opgegroeid tussen reclameborden en afval

Ik verlies veren sinds mijn geboorte

Inmiddels heb ik blote vleugels, ik heb een goede "nee" op mijn verlangens gezet

Met een hoofdletter N omdat het lijkt alsof God slaapt

Je kunt bidden wat je wilt, grote fout

Je kunt op de rails stappen terwijl de trein rijdt

Maar misschien zijn we hier allemaal met een reden

Misschien heeft een spermacel net het juiste ei gekozen op het kruispunt

Ik kijk omhoog en kom niet tot een besluit

Ik verkrachtte omdat ik een hekel had aan studeren en eindigde met het schrijven van een boek

Ik zou aansprakelijk zijn voor moord, voor alle dromen die ik heb vermoord

Aangezien de staat geen subsidies geeft

Als je 16 bent en je trapt om een ​​jurk voor jezelf te kopen

En op je 26e kijk je terug en vraag je je af waar je bent

Op zoek naar mijn weg zoals Carlito

Maar nu bloeden de knokkels

Zoveel als ik op de hemel klopte

We zijn krabben in een ton, we zijn stippen

Op Gods hemd en hij staat op het punt het schoon te maken

We zijn hier om te lijden, soms lijkt het zo

Als we sinds onze geboorte beginnen te sterven

En misschien is dit de donkere versie

Anders dan deze Frà ik ken er geen

Ik heb zoveel vuren op de maan aangestoken

Dat ik eruitzie als een sjamaan

En ik hield van Brooklyn, maar mijn thuis blijft Milaan

Het blijft de rookstad met al zijn tegenstellingen

Genoeg sletten en rook om je knock-out te slaan

En ik weet het niet zeker van mijn zintuigen, ik ben Frà . kwijt

Sommige voor een pop, andere voor een zending uit Bogota

Ik voel me hier alleen, echt alleen Frà

Ze zeggen dat het leven een film is, de mijne is een kolossaal

Ik leef van brood en heb spijt, ik eet niets anders

En ik probeer met mijn vleugels te klapperen, maar ik kom niet van het asfalt af