Lavoro - Mondo Marcio

E' da una vita che aspetto, di andare via

Credimi se ci rifletto, è una follia

Io cerco di dargli un senso, comunque sia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

Yeah, un disoccupato può andare a dormire tardi

Ma è disabituato a interagire con gli altri

Quando esco di casa l’aria è buona

È meglio senza cash che rinchiuso in un periodo di prova

Qua il tempo non perdona, il portafoglio è commosso

Forse è un vantaggio, così voglio bere e non posso

Non ho socialità fissa, ti cerchi un poco di tranquillità

Io penso non esista.

Di sera giro gonfio come chi si fa cretina

La mattina dopo in coda con l’auto in mezzo alla brina

E sono favole che puoi raccontare a tuo figlio

E il lavoro no, non mobilita al lavoro ed io mi umilio

Ogni collega è ostile e mi fa.

pena

Non ascolto ciò che dicono, parlano di lavoro anche a .cena

E lo scenario qua non cambia, è vecchio riflesso

E' uguale come uno specchio davanti a uno specchio

E' da una vita che aspetto, di andare via

Credimi se ci rifletto, è una follia

Io cerco di dargli un senso, comunque sia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

Prima avevo il vizio di lasciare, la sveglia a suonare (poi)

Di corsa a lavorare, scendi di fretta le scale

Chi è che può sopportare un giorno di vita normale

Qua non c'è nulla di speciale, ogni giornata è uguale

Non a caso ogni giorno vai dalla stessa parte

E le lancette corrono sullo stesso quadrante

Il tempo fugge e disincanta

Come lacrime che sciolgono il trucco di donne sopra i quaranta

Mia mamma canta i dischi della sua generazione

E di me non si vanta, io sono una delusione, già

E non può farlo se sto bene a fumare

Un giorno sto bene, uno male, manco conviene parlare

La mia mente è sempre stata mezza pazza

Avevo un sogno in più della gente di quella piazza

Ho fatto piangere me stesso a più di una ragazza

Sono fuggito spesso perché la routine mi ammazza

E' da una vita che aspetto, di andare via

Credimi se ci rifletto, è una follia

Io cerco di dargli un senso, comunque sia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

E' da una vita che aspetto, di andare via

Credimi se ci rifletto, è una follia

Io cerco di dargli un senso, comunque sia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

Ma più lavoro e più ho freddo, non è colpa mia

Ik heb een heel leven gewacht om weg te gaan

Geloof me als ik erover nadenk, het is waanzin

Ik probeer het te begrijpen, maar het is zo

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld

Ja, een werkloze kan laat gaan slapen

Maar hij is niet gewend om met anderen om te gaan

Als ik het huis verlaat is de lucht goed

Het is beter zonder contant geld dan opgesloten in een proefperiode

Hier vergeeft de tijd niet, de portemonnee is verplaatst

Misschien is het een voordeel, dus ik wil drinken en ik kan niet

Ik heb geen vaste socialiteit, jij zoekt een beetje rust

Ik denk dat het niet bestaat.

'S Avonds loop ik opgezwollen rond als iemand die een idioot wordt

De volgende ochtend in de rij met de auto midden in de vorst

En het zijn sprookjes die je je kind kunt vertellen

En werk nee, het mobiliseert niet om te werken en ik verneder mezelf

Elke collega is vijandig en maakt mij.

straf

Ik luister niet naar wat ze zeggen, ze praten zelfs tijdens het avondeten over werk

En het scenario hier verandert niet, het is een oude reflectie

Het is hetzelfde als een spiegel voor een spiegel

Ik heb een heel leven gewacht om weg te gaan

Geloof me als ik erover nadenk, het is waanzin

Ik probeer het te begrijpen, maar het is zo

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld

Ik had de gewoonte om weg te gaan, de wekker gaat (toen)

Haasten om te werken, haasten de trap af

Wie is het die een dag van het normale leven kan doorstaan?

Er is hier niets bijzonders, elke dag is hetzelfde

Het is geen toeval dat je elke dag naar dezelfde kant gaat

En de wijzers lopen op dezelfde wijzerplaat

De tijd vlucht en ontgoochelt

Als tranen die de make-up van vrouwen boven de veertig oplossen

Mijn moeder zingt platen van haar generatie

En hij schept niet op over mij, ik ben al een teleurstelling

En dat kan hij niet doen als ik oké ben met roken

De ene dag gaat het goed, de andere slecht, ik hoef niet eens te praten

Mijn geest is altijd half gek geweest

Ik had nog een droom dan de mensen van dat plein

Ik heb zelf meer dan één meisje aan het huilen gemaakt

Ik ben vaak gevlucht omdat routine me doodt

Ik heb een heel leven gewacht om weg te gaan

Geloof me als ik erover nadenk, het is waanzin

Ik probeer het te begrijpen, maar het is zo

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld

Ik heb een heel leven gewacht om weg te gaan

Geloof me als ik erover nadenk, het is waanzin

Ik probeer het te begrijpen, maar het is zo

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld

Maar hoe meer ik werk, hoe kouder ik ben, het is niet mijn schuld