Пора - Mojento

Тёплый солнечный вечер,

По волнам гуляющий южный ветер.

Как во всех летних песнях,

Немного бесит, но оставим как есть здесь.

Сентябрь, дорвётся депрессия,

Гонять тоску — не спорт, а профессия.

Сырой сезон, словом, невесело, вместе с тем месяц,

Ведь Время есть взвесить всё.

Сменить обзор из окна мне было нужно,

Сушит духота в городах.

Тут я сердцем наружу, редко простужен,

Даже, скорей, иногда.

Шлейфом мысли из спальни

Выгоняю не на проспект, а под пальмы.

Расстояний стёрта эмаль,

Я не смог устоять, голос шептал: «Прилетай».

На морях и в портовых приютах,

Через палубы вниз по каютам,

В самолёты по трапу на кресла,

Ну же, давай!

Припев:

Пора бы дать немного воздуха в окна,

Пора бы дать немного солнца земле,

Не упустить пора бы счастье под боком,

Пора бы дать, пора бы дать мне.

Пора бы дать немного воздуха в окна,

Пора бы дать немного солнца земле,

Не упустить пора бы счастье под боком,

Пора бы мне.

Внутри и снаружи романтика,

Вроде пустяк, но с почерком мастера.

Минуты скрасит нам от налёта грусти.

Не суть, но эти строки опустим.

Это что-то да значит, падают звёзды,

Цепляясь за парус на мачте.

Пересчитаю по пальцам,

Хватит с лихвой одной, хватай на удачу.

Вспомнил осень, опять озноб,

Но босиком по песку — это меня и спасло.

На дно падают яркие звезды,

Понимаю без лишних слов — повезло.

Наслаждаюсь процессией,

закат поделит свет в щедрых долях,

Кораблям замерять за бортом,

Что по Цельсию незачем, сторожат якоря.

На морях и в портовых приютах,

Через палубы вниз по каютам,

В самолёты по трапу на кресла,

Право руля!

Припев:

Пора бы дать немного воздуха в окна,

Пора бы дать немного солнца земле,

Не упустить пора бы счастье под боком,

Пора бы дать, пора бы дать мне.

Пора бы дать немного воздуха в окна,

Пора бы дать немного солнца земле,

Не упустить пора бы счастье под боком,

Пора бы мне.

Пора бы дать немного воздуха в окна,

Пора бы дать немного солнца земле,

Не упустить пора бы счастье под боком,

Пора бы мне.

Пора бы дать немного воздуха в окна,

Пора бы дать немного солнца земле,

Не упустить пора бы счастье под боком,

Пора бы мне.

Warme zonnige avond

Zuidenwind waait op de golven.

Zoals alle zomerliedjes

Een beetje vervelend, maar laten we het hierbij laten.

September, depressie breekt

De melancholie najagen is geen sport, maar een beroep.

Het rauwe seizoen, in één woord, is triest, tegelijkertijd de maand,

Er is tenslotte tijd om alles te wegen.

Ik moest het uitzicht vanuit het raam veranderen,

De benauwdheid droogt op in de steden.

Hier ben ik met mijn hart uit, ik ben zelden verkouden,

Zelfs, liever, soms.

Een gedachtegang vanuit de slaapkamer

Ik rijd niet de laan uit, maar onder de palmbomen door.

Afstanden gewist email,

Ik kon het niet laten, de stem fluisterde: "Kom."

Op zeeën en in havenschuilplaatsen,

Over de dekken naar beneden door de hutten

Op de vliegtuigen op de ladder naar de stoelen,

Kom op kom op!

Refrein:

Het is tijd om de ramen wat lucht te geven,

Het is tijd om wat zon aan de aarde te geven,

Het is tijd om het geluk bij de hand niet te missen,

Het is tijd om te geven, het is tijd om mij te geven.

Het is tijd om de ramen wat lucht te geven,

Het is tijd om wat zon aan de aarde te geven,

Het is tijd om het geluk bij de hand niet te missen,

Het is tijd voor mij.

Binnen en buiten romantiek

Het lijkt een kleinigheid, maar met het handschrift van een meester.

Minuten zullen ons opvrolijken van een vleugje droefheid.

Niet het punt, maar we zullen deze regels weglaten.

Het betekent iets, de sterren vallen

Klampt zich vast aan het zeil op de mast.

Ik zal op mijn vingers tellen

Meer dan één is genoeg, pak het voor geluk.

Ik herinnerde me de herfst, weer koude rillingen,

Maar blootsvoets op het zand - dat heeft me gered.

Heldere sterren vallen naar de bodem,

Ik begrijp het zonder meer - geluk.

Geniet van de processie

de zonsondergang zal het licht in genereuze delen delen,

Schepen om overboord te meten,

Dat is bij Celsius niet nodig, ze bewaken de ankers.

Op zeeën en in havenschuilplaatsen,

Over de dekken naar beneden door de hutten

Op de vliegtuigen op de ladder naar de stoelen,

Roer rechts!

Refrein:

Het is tijd om de ramen wat lucht te geven,

Het is tijd om wat zon aan de aarde te geven,

Het is tijd om het geluk bij de hand niet te missen,

Het is tijd om te geven, het is tijd om mij te geven.

Het is tijd om de ramen wat lucht te geven,

Het is tijd om wat zon aan de aarde te geven,

Het is tijd om het geluk bij de hand niet te missen,

Het is tijd voor mij.

Het is tijd om de ramen wat lucht te geven,

Het is tijd om wat zon aan de aarde te geven,

Het is tijd om het geluk bij de hand niet te missen,

Het is tijd voor mij.

Het is tijd om de ramen wat lucht te geven,

Het is tijd om wat zon aan de aarde te geven,

Het is tijd om het geluk bij de hand niet te missen,

Het is tijd voor mij.