Qualche Splendido Giorno - Modena City Ramblers

Il faro tagliava la notte, un filo d’acqua bagnava la strada

Camminavano insieme in direzione del ponte, da un portone una tromba suonava

Lei guardava in basso le scarpe, tra cicche spente, giornali e lattine

Lui fischiava un vecchio blues e pensava ad una cosa qualunque da dire

Ma non piangere per me, non piangere per me Perch?

presto o tardi sai sar?

di nuovo qui intorno

Ma non piangere per me, non piangere per me Ci troveremo ancora sai, in qualche splendido giorno

Una vecchia indiana vestita di giallo li osservava seduta a un balcone

Lei sorrise appena e gett?

una moneta al mendicante dal cappello marrone

Lui marcava i passi come Jimmy Dean, masticando una frase d’addio

«Ogni cosa?

gi?

fatta, ogni cosa?

gi?

detta, quando vedi che il racconto?

finito.»

Ma non piangere per me, non piangere per me Perch?

presto o tardi sai sar?

di nuovo qui intorno

Ma non piangere per me, non piangere per me Ci troveremo ancora sai, in qualche splendido giorno

Il marciapiede era grigio e deserto, nella notte un lampione brillava

Lui la strinse forte al suo fianco, mentre lontano un cane abbaiava

«Era tutto scritto da sempre sai.

Era racchiuso nel mazzo di carte

Che la donna rossa si incontra col fante, ma alla fine il giro riparte»

Ma non piangere per me, non piangere per me Perch?

presto o tardi sai sar?

di nuovo qui intorno

Ma non piangere per me, non piangere per me Ci troveremo ancora sai, in qualche splendido giorno

Lei gli disse: «Che il viaggio sia buono»

Lui rispose soltanto: «Lo sar?»

De vuurtoren sneed door de nacht, een straaltje water baadde de weg

Ze liepen samen naar de brug, er klonk een trompet uit een deur

Ze keek naar haar schoenen, tussen onverlichte peuken, kranten en blikjes

Hij floot een oude blues en dacht aan wat dan ook om te zeggen

Maar huil niet om mij, huil niet om mij. Waarom?

vroeg of laat weet je dat het zal zijn?

hier weer in de buurt

Maar huil niet om mij, huil niet om mij We zullen elkaar weer vinden, weet je, op een mooie dag

Een oude indiaan gekleed in het geel keek toe hoe ze op een balkon zaten

Ze glimlachte en gooide?

een munt voor de bedelaar met de bruine hoed

Hij markeerde de treden zoals Jimmy Dean, kauwde op een afscheidszin

"Alles?

al

gedaan, alles?

al

zei, wanneer zie je dat verhaal?

afgewerkt."

Maar huil niet om mij, huil niet om mij. Waarom?

vroeg of laat weet je dat het zal zijn?

hier weer in de buurt

Maar huil niet om mij, huil niet om mij We zullen elkaar weer vinden, weet je, op een mooie dag

Het trottoir was grijs en verlaten, een straatlantaarn scheen in de nacht

Hij drukte haar stevig tegen zich aan terwijl een hond ver weg blafte

'Het is de hele tijd al geschreven, weet je.

Het was ingesloten in het spel kaarten

Dat de rode vrouw de infanterist ontmoet, maar op het einde begint de tour opnieuw "

Maar huil niet om mij, huil niet om mij. Waarom?

vroeg of laat weet je dat het zal zijn?

hier weer in de buurt

Maar huil niet om mij, huil niet om mij We zullen elkaar weer vinden, weet je, op een mooie dag

Ze zei tegen hem: "Moge de reis goed zijn"

Hij antwoordde alleen: "Zal het zijn?"