Morte Di Un Poeta - Modena City Ramblers

Se dovessi cadere nel profondo dell’Inferno, dentro un fiume nero come

l’inchiostro

Rotolare perduto tra i sacchi di immondizia, in un baratro senza ritorno

Se dovessi sparire nei meandri della Terra, e non vedere più la luce del giorno

Ma è sempre soltanto la stessa vecchia storia, e nessuno lo capirà

Ma lasciatemi qui nel mio pezzo di cielo, ad affogare i cattivi ricordi

Nelle vie di New York il poeta è da solo, e nessuno lo salverà

Nel distretto 19 la vita corre svelta, tra i palazzi e i boulevard di Parigi

Gli immigrati che ballano ritmi zigani, si scolano le nere e le verdi

Lo sdentato inseguiva le ragazze straniere, dai cappelli e dai vestiti leggeri

Ma è sempre soltanto la stessa vecchia storia, e nessuno lo capirà

Ma lasciatemi qui nel mio pezzo di cielo, ad affogare i cattivi ricordi

Nelle vie di Parigi il poeta è da solo, e nessuno lo salverà

Vecchia e sporca Dublino per un figlio che ritorna, sei una madre che attende

al tramonto

Con la puzza di alcool coi baci e le canzoni, per chi è stato un prigioniero

lontano

C'è una bomba e una pistola, un inglese da accoppare, e una divisa

dell’esercito in verde

Ma è sempre soltanto la stessa vecchia storia, e nessuno lo capirà

Ma lasciatemi qui nel mio pezzo di cielo, ad affogare i cattivi ricordi

Nelle vie di Dublino il poeta è da solo, e nessuno lo salverà

Als ik in de diepten van de hel zou vallen, in een zwarte rivier zoals...

de inkt

Verloren rollen tussen de vuilniszakken, in een kloof zonder terugkeer

Als ik in de diepten van de aarde zou verdwijnen en het daglicht niet meer zou zien

Maar het is nog steeds hetzelfde oude verhaal, en niemand zal het begrijpen

Maar laat me hier in mijn stukje van de hemel, verdrinking van de slechte herinneringen

In de straten van New York is de dichter alleen, en niemand zal hem redden

In district 19 gaat het leven snel, tussen de paleizen en boulevards van Parijs

De immigranten die zigeunerritmes dansen, zuigen de zwarte en de groene leeg

De tandeloze achtervolgde buitenlandse meisjes, in hoeden en lichte jurken

Maar het is nog steeds hetzelfde oude verhaal, en niemand zal het begrijpen

Maar laat me hier in mijn stukje van de hemel, verdrinking van de slechte herinneringen

In de straten van Parijs is de dichter alleen, en niemand zal hem redden

Vieze oude Dublin voor een terugkerend kind, je bent een wachtende moeder

tijdens zonsondergang

Met de stank van alcohol met kussen en liedjes, voor degenen die een gevangene zijn geweest

afstandelijk

Er is een bom en een geweer, een Engelsman die gekoppeld moet worden en een uniform

van het leger in het groen

Maar het is nog steeds hetzelfde oude verhaal, en niemand zal het begrijpen

Maar laat me hier in mijn stukje van de hemel, verdrinking van de slechte herinneringen

In de straten van Dublin is de dichter alleen, en niemand zal hem redden