Dieci volte - Modena City Ramblers

Dieci volte ti ho sognato

Dalle terre silenziose

Dove l’albero dei baci appesi cresce alto tre le rose

Eri in piedi e mi cantavi

Ogni volta una canzone

Di un amore combattuto con il cuore e col cannone

Dieci volte ti ho inseguito nel sospiro del tramonto

Con in mano una promessa da scambiare col tuo volto

Ti guardavo tra la gente che passava indifferente e ogni volta mi sfuggivi come

un gioco impertinente

Dieci volte ti ho cercato nel randagio mio vagar e ho tremato di passione al

presagio del sostare

Per una vita e oltre all’ombra del tuo sorriso, ma il capriccio del destino

ogni volta mi ha deriso

Dieci volte ti ho parlato sussurrando frasi al vento

E aspettando che il mattino mi svegliasse col tuo argento

Ogni volta era vuoto il letto dell’addormentato ed amaro era il sapore che

danzava sul palato

Dieci volte ho riscritto la tua storia nel mio regno

Le parole si stendevano ogni volta in un disegno

I colori di una notte senza stelle e senza luna, quelle notti che vorresti

bestemmiare alla fortuna

Dieci volte ti ho trovato nei giardini della mente, dieci volte ti ho mancato,

ogni volta per un niente

Per un bacio mendicato, per un timido saluto…

L’undicesima è adesso e stavolta ti ho conosciuto

L’undicesima è adesso e per il bel tempo che ho perduto

Tien keer heb ik van je gedroomd

Van de stille landen

Waar de boom van hangende kussen hoog tussen de rozen groeit

Je stond en zong voor mij

Elke keer een liedje

Van een liefde gevochten met het hart en met het kanon

Tien keer heb ik je achtervolgd in de zucht van de zonsondergang

Met een belofte in de hand om te ruilen met je gezicht

Ik keek naar je tussen de mensen die onverschillig langsliepen en elke keer dat je aan me ontsnapte zoals

een brutaal spel

Tien keer heb ik je gezocht in de verdwaalde mijn zwerven en ik heb beven van passie bij de

voorteken van stoppen

Een leven lang en voorbij de schaduw van je glimlach, maar de gril van het lot

elke keer lachte hij me uit

Tien keer heb ik tot je gesproken terwijl ik zinnen fluisterde tegen de wind

En wachtend op de ochtend om me wakker te maken met je zilver

Elke keer dat het bed van de slapende leeg was en de smaak bitter was

gedanst op het gehemelte

Tien keer heb ik je geschiedenis in mijn koninkrijk herschreven

De woorden strekten zich elke keer uit tot een tekening

De kleuren van een sterloze en maanloze nacht, die nachten die je wilt

lasteren geluk

Tien keer heb ik je gevonden in de tuinen van de geest, tien keer heb ik je gemist,

elke keer voor niets

Voor een smekende kus, voor een verlegen groet...

De elfde is nu en deze keer heb ik je ontmoet

De elfde is nu en voor het goede weer heb ik verloren