Canzone Dalla Fine Del Mondo - Modena City Ramblers

Ho sognato che il vento dell’ovest mi prendeva leggero per mano

Mi posava alla fine del mondo tra isole e terre lontane

Camminavo al tuo fianco sul molo guardavamo le barche passare

Mi cantavi una musica dolce più dolce del canto del mare

L’orchestra suonava «The blackbird» nel bar sulla strada del porto

I pescatori gridavano forte fra il vino, la birra e le carte

Raccontavi le storie di viaggi, di strade, di amici caduti

Di amori incontrati lontano e di amori che il tempo ha perduto

E i giorni correvano e il tempo nel sogno volava

Stringevo la donna delle isole, ballavamo leggeri nell’aria

E i giorni passavano e l’oceano li stava a cullare

E il vento alla fine del mondo portava un canto del mare

Seduti fra pietre e brughiere guardavamo i gabbiani volare

Raccontavi la storia del bimbo che un giorno scappò con le fate

Ma il vento dell’ovest chamava ed il cielo d’Irlanda svaniva

Mi svegliai in una stanza deserta ubriaco mentre il sogno finiva

E i giorni che passano sono lunghi e coperti di nero

Mi trascino perduto nei vicoli a maledire una terra straniera

E i giorni son secoli aspettando di poter tornare

Di nuovo la fine del mondo cullato dal canto del mare

Ik droomde dat de westenwind me lichtjes bij de hand nam

Hij plaatste me aan het einde van de wereld tussen eilanden en verre landen

Ik liep naast je op het dok en keek naar de boten die voorbijgingen

Je zong een zoete muziek zoeter dan het lied van de zee

Het orkest speelde "The Blackbird" in de bar aan de havenweg

De vissers schreeuwden het uit tussen de wijn, het bier en de kaarten

Je vertelde de verhalen van reizen, van wegen, van gevallen vrienden

Van liefdes die ver weg zijn ontmoet en liefdes die de tijd heeft verloren

En de dagen gingen voorbij en de tijd vloog voorbij in de droom

Ik omhelsde de vrouw van de eilanden, we dansten licht in de lucht

En de dagen gingen voorbij en de oceaan schudde ze door elkaar

En de wind aan het einde van de wereld droeg een lied van de zee

Zittend tussen stenen en heide zagen we de meeuwen vliegen

Je vertelde het verhaal van het kind dat op een dag wegliep met de feeën

Maar de westenwind joeg en de Ierse lucht verdween

Ik werd dronken wakker in een verlaten kamer toen de droom eindigde

En de dagen die voorbij gaan zijn lang en bedekt met zwart

Ik sleep mezelf verloren in de steegjes om een ​​vreemd land te vervloeken

En de dagen wachten eeuwen om terug te kunnen keren

Weer het einde van de wereld gesust door het gezang van de zee