Зимний вечер - Михаил Шуфутинский

Зимний вечер хорош, снег пушистый искрится,

Мы с тобою вдвоем по бульвару идем.

У тебя на ресницах серебрятся снежинки,

Взгляд задорный и нежный говорит о любви.

Я был счастлив с тобой, знал, что ты меня любишь,

Знал, что будешь верна мне во всем и везде.

Сердце билось в груди ровно, точно, спокойно,

И не верилось мне, что расстанемся мы.

В оркестре играли гитара и скрипка,

Шумел полупьяный ночной ресторан,

Мы оба сидели, мы оба молчали,

Нам плакать хотелось, но не было слез.

Но однажды зимой встретил я тебя снова,

Ты стояла одна и смотрела мне вслед,

У тебя на ресницах я не видел снежинок,

Лишь огромные слезы все катились из глаз.

Winteravond is goed, pluizige sneeuw schittert,

Jij en ik lopen samen over de boulevard.

Sneeuwvlokken zijn zilver op je wimpers,

Een parmantige en tedere blik spreekt van liefde.

Ik was blij met je, ik wist dat je van me hield,

Ik wist dat je mij in alles en overal trouw zou zijn.

Het hart klopte in de borst gelijkmatig, precies, rustig,

En ik geloofde niet dat we uit elkaar zouden gaan.

Het orkest speelde gitaar en viool,

Lawaaierig halfdronken nachtrestaurant,

We zaten allebei, we waren allebei stil,

We wilden huilen, maar er waren geen tranen.

Maar op een winter ontmoette ik je weer,

Je stond alleen en zorgde voor mij,

Ik zag geen sneeuwvlokken op je wimpers,

Alleen grote tranen rolden uit zijn ogen.