Кубики - Михаил Шуфутинский

Дом из кубиков сложу,

Чтоб услышать дочки смех.

Я ей сказку расскажу,

Что она счастливей всех.

Очень верит мне она,

И не знаю отчего,

Вдруг пойму, как мне нужна

Сказка детства моего.

На земле забот хватает,

Радость есть, и есть беда.

Детский сон тревог не знает,

Только он — не навсегда.

Ей, конечно, рано знать,

Как бывает трудно жить,

Как приходится терять

То, чем нужно дорожить.

Дочка с кубиком заснет,

Мне ж не спится от обид,

Но меня уж не спасет

Добрый доктор Айболит.

Как бы мне хотелось вновь

Верить в детские мечты,

Верить в сказки и любовь,

И в победу доброты.

Дочке кубики сложу,

Чтоб в глазах увидеть смех.

Я ей сказку расскажу,

Что она счастливей всех.

Ik zal een huis bouwen van kubussen,

Om mijn dochter te horen lachen.

Ik zal haar een sprookje vertellen

Dat zij de gelukkigste van allemaal is.

Ze gelooft echt in mij

En ik weet niet waarom

Opeens begrijp ik hoeveel ik nodig heb

Sprookje van mijn jeugd.

Er zijn genoeg zorgen op aarde,

Er is vreugde en er zijn problemen.

Kinderslaap kent geen zorgen,

Alleen is hij niet voor altijd.

Natuurlijk, het is te vroeg voor haar om te weten

Hoe moeilijk is het om te leven

Hoe te verliezen?

Iets om te koesteren.

Een dochter met een kubus zal in slaap vallen,

Ik kan niet slapen van wrok,

Maar het zal me niet redden

Goede dokter Aibolit.

Wat zou ik weer willen

Geloof in kinderdromen

Geloof in sprookjes en liefde

En in de overwinning van vriendelijkheid.

Ik zal de kubussen voor mijn dochter neerleggen,

Om de lach in je ogen te zien.

Ik zal haar een sprookje vertellen

Dat zij de gelukkigste van allemaal is.