Ты прости меня - Михаил Шуфутинский

Заплутал в трех соснах, побродил за счастьем, то грешил, то, каясь,

свечи зажигал.

Может, слишком поздно, может быть, напрасно на рисковой карте я судьбой играл.

Отпусти обиды страннику с улыбкой, ты моя молитва на закате дня.

И с печалью тихой, приоткрыв калитку, ты мне не расскажешь, как ждала меня.

Припев:

Ты прости меня, прости, что молчат колокола,

Перекрещены пути, как два сломанных крыла.

Ты прости меня, прости, что молчат колокола,

Перекрещены пути, как два сломанных крыла.

И уронит руки тонкая рябина, нежностью, как снегом, домик занесет.

Мы про все забудем, и по небу мимо захмелевший ветер тучи унесет.

Заплутал в трех соснах, побродил за счастьем, то грешил, то, каясь,

свечи зажигал,

Может, слишком долго, только не напрасно, лишь одну на свете я тебя искал.

Припев:

Ты прости меня, прости, что молчат колокола,

Перекрещены пути, как два сломанных крыла.

Ты прости меня, прости, что молчат колокола,

Перекрещены пути, как два сломанных крыла.

Перекрещены пути, как два сломанных крыла.

Перекрещены пути, как два сломанных крыла.

Ik raakte verdwaald in drie dennenbomen, dwaalde op zoek naar geluk, zondigde toen en bekeerde me,

aangestoken kaarsen.

Misschien is het te laat, misschien was het tevergeefs dat ik het lot speelde op de riskante kaart.

Laat grieven aan de zwerver met een glimlach los, je bent mijn gebed bij zonsondergang.

En met stille droefheid, de poort op een kier openend, wil je me niet vertellen hoe je op me wachtte.

Refrein:

Vergeef me, vergeef me dat de klokken stil zijn,

Gekruiste paden als twee gebroken vleugels.

Vergeef me, vergeef me dat de klokken stil zijn,

Gekruiste paden als twee gebroken vleugels.

En een dunne lijsterbes zal zijn handen laten vallen, het zal het huis met tederheid bedekken, als sneeuw.

We zullen alles vergeten en de aangeschoten wind zal de wolken door de lucht blazen.

Ik raakte verdwaald in drie dennenbomen, dwaalde op zoek naar geluk, zondigde toen en bekeerde me,

aangestoken kaarsen,

Misschien te lang, maar niet tevergeefs, slechts één in de wereld waar ik naar op zoek was.

Refrein:

Vergeef me, vergeef me dat de klokken stil zijn,

Gekruiste paden als twee gebroken vleugels.

Vergeef me, vergeef me dat de klokken stil zijn,

Gekruiste paden als twee gebroken vleugels.

Gekruiste paden als twee gebroken vleugels.

Gekruiste paden als twee gebroken vleugels.