Пропажа - Михаил Шуфутинский

Ливень, по Тверской автомобили, в окна мир неоновых огней льет свет.

Чашка кофе на столе остыла и пол пачки сигарет, то ли были то ли нет.

Бары, входят и выходят пары, шляпы, маки-макинтоши и зонты.

Парень, с ним девчонка по бульвару и в руках ее цветы, это, жаль, не я и ты.

Припев:

Пропажа ты моя, ну, где же ты сейчас?

Пропала, не звонишь мне даже.

Пропажа ты моя, осталось от тебя лишь имя в записной — Наташа…

Люди, лица, вечное движенье.

Этот город будто никогда не спит.

Шепот, взгляды и прикосновения, взять любой здесь норовит, если что не так

лежит.

Припев:

Пропажа ты моя, ну, где же ты сейчас?

Пропала, не звонишь мне даже.

Пропажа ты моя, осталось от тебя лишь имя в записной — Наташа…

Пропажа ты моя, ну, где же ты сейчас?

Пропала, не звонишь мне даже.

Пропажа ты моя, осталось от тебя лишь имя в записной — Наташа…

Een stortbui, langs Tverskaya-auto's, een wereld van neonlichten giet licht in de ramen.

Een kopje koffie op tafel is afgekoeld en een half pakje sigaretten, daar of niet.

Bars, stelletjes in en uit, hoeden, mackintosh klaprozen en parasols.

Guy, met hem een ​​meisje langs de boulevard en in haar handen bloemen, dit is helaas niet ik en jij.

Refrein:

Je bent mijn verlies, nou, waar ben je nu?

Weg, bel me niet eens.

Je bent mijn verlies, het enige dat van jou overblijft is je naam in een notitieboekje - Natasha ...

Mensen, gezichten, perpetuum mobile.

Deze stad lijkt nooit te slapen.

Gefluister, blikken en aanrakingen, iedereen hier streeft ernaar te nemen, als er iets misgaat

leugens.

Refrein:

Je bent mijn verlies, nou, waar ben je nu?

Weg, bel me niet eens.

Je bent mijn verlies, het enige dat van jou overblijft is je naam in een notitieboekje - Natasha ...

Je bent mijn verlies, nou, waar ben je nu?

Weg, bel me niet eens.

Je bent mijn verlies, het enige dat van jou overblijft is je naam in een notitieboekje - Natasha ...