Побег - Михаил Шуфутинский

1. За окном кудрявая белая акация,

Солнышко в окошечке, алым цветом лес.

У окна старушечка, лет уже немало,

С Воркуты далекой мать сыночка ждет.

У окна старушечка, лет уже немало,

С Воркуты далекой ах мать сыночка ждет.

2.Вот однажды вечером принесли ей весточку,

Сообщили матери, что в рассвете лет,

Соблазнив приятеля, ваш сыночек Витенька

Темной-темной ноченькой совершил побег.

Соблазнив приятеля, ваш сыночек Витенька

Темной-темной ноченькой совершил побег.

3.Он ушел из лагеря в голубые дали,

Шел тайгой дремучею ночи напролет.

Чтоб увидеть мамочку и сестренку Танечку,

Шел тогда Витюшеньке двадцать первый год.

Чтоб увидеть мамочку и сестренку Танечку,

Шел тогда Витюшеньке двадцать первый год.

4.Вот однажды ноченькой постучал в окошечко.

Мать, увидев сына, думала, что сон.

«Скоро расстреляют, дорогая мама», —

И, прижавшись к стенке, вдруг заплакал он.

5.Ты не плачь, старушечка, не грусти, не надо!

Ты слезами сына не вернешь назад.

Капельки хрустальные на ветвях березы

Тихо-тихо капали и роняли слезы.

Капельки хрустальные на ветвях березы

Тихо-тихо капали и роняли слезы.

1. Buiten het raam staat een gekrulde witte sprinkhaan,

De zon staat in het raam, het bos is scharlakenrood.

Er is een oude vrouw bij het raam, vele jaren zijn verstreken,

Uit Vorkuta wacht een verre moeder op haar zoon.

Er is een oude vrouw bij het raam, vele jaren zijn verstreken,

Vanuit Vorkuta, ver weg, wacht de moeder op haar zoon.

2. Op een avond brachten ze haar nieuws,

Ze vertelden hun moeder dat aan het begin van de jaren,

Een vriend verleiden, je zoon Vitenka

Op een donkere, donkere nacht ontsnapte hij.

Een vriend verleiden, je zoon Vitenka

Op een donkere, donkere nacht ontsnapte hij.

3. Hij verliet het kamp voor blauwe afstanden,

Ik liep de hele nacht door de dichte taiga.

Om mama en zus Tanechka te zien,

Het was toen dat Vityushenka in zijn eenentwintigste jaar was.

Om mama en zus Tanechka te zien,

Het was toen dat Vityushenka in zijn eenentwintigste jaar was.

4. Hier klopte hij op een nacht op het raam.

De moeder, die haar zoon zag, dacht dat het een droom was.

"Binnenkort zullen ze schieten, lieve moeder," -

En terwijl hij zich aan de muur vastklampte, begon hij plotseling te huilen.

5. Niet huilen, oude dame, niet verdrietig zijn, niet doen!

Je zult je zoon niet met tranen terugbrengen.

Kristaldruppels op berkentakken

Rustig gedruppeld en tranen gestort.

Kristaldruppels op berkentakken

Rustig gedruppeld en tranen gestort.