Какие наши годы - Михаил Шуфутинский

Кто так решил — я не знаю, но спорить не стал,

Каждому небом свое предназначено, видно.

Был, привлекался, имел, награждён, состоял,

Но не жалею ни грамма, и мне не обидно.

ПРИПЕВ:

Какие наши годы, какие наши годы…

Понять всегда труднее, чем простить,

Но ждут нас в синей дымке у причалов пароходы,

И нам еще с тобою жить и жить…

Можно и крестик и пулю отлить из свинца,

Ведь содержание вечно зависит от формы.

И приютить я смогу, если надо, птенца,

Но не смогу перепутать я белое с чёрным.

За облаками укрыта вершина горы,

И неизвестно, что ждёт за закрытою дверью.

Если мне скажут, что можно остаться вторым,

То, всё равно, в это я никогда не поверю.

Wie heeft dat besloten - ik weet het niet, maar ik maakte geen ruzie,

Elke hemel is voorbestemd voor zijn eigen, blijkbaar.

Was, aangetrokken, had, bekroond, bestond,

Maar ik heb geen enkele gram spijt en ben niet beledigd.

REFREIN:

Wat zijn onze jaren, wat zijn onze jaren...

Het is altijd moeilijker te begrijpen dan te vergeven

Maar stoomschepen wachten op ons in de blauwe waas aan de ligplaatsen,

En we moeten nog steeds met je leven en leven ...

Je kunt zowel een kruis als een kogel uit lood werpen,

Inhoud hangt immers altijd af van vorm.

En ik kan, indien nodig, een kuiken opvangen,

Maar ik kan wit niet met zwart verwarren.

De top van de berg is verborgen achter de wolken,

En het is niet bekend wat er achter de gesloten deur wacht.

Als ze me vertellen dat je tweede kunt blijven,

Ik zal er in ieder geval nooit in geloven.