L'orange bleue - Michel Berger

Comme te dire qui je suis

J’ai pas écrit d’une autobiographie

Je viens d’un pays étrange où les gens s’aiment et se déchirent

Et sont capables du meilleur comme du pire

Je suis né sur une petite orange bleue

Au milieu d’un monde immense et silencieux

Et elle tourne et elle tourne, petite orange bleue

Entourée d'étoiles et d’un ciel mystérieux

Et elle m’attire

J’aime bien son genre d’atmosphère

Faut que je respire

Si elle étouffe je manque d’air

Je veux pas qu’elle tourne mal

C’est ma terre

Ma place dans l’univers

C’est ma terre

Moi son grain de poussière

C’est pas l’Eden, cette petite orange bleue

Mais c’est pas l’enfer, c’est peut être un peu des deux

Mais moi je l’aime, ma petite orange bleue

C’est là où je vis

C’est là que je respire le mieux

C’est ma terre

Mon histoire, mon mystère

C’est ma terre

Moi son grain de poussière

Qu’on m’enterre par devant sa lumière

Revoir mon frère, redevenir poussière

Zoals je vertellen wie ik ben

Ik heb geen autobiografie geschreven

Ik kom uit een vreemd land waar mensen van elkaar houden en elkaar verscheuren

En tot het beste en het slechtste in staat zijn

Ik ben geboren op een klein blauw oranje

Midden in een uitgestrekte en stille wereld

En het draait en het draait, klein blauw oranje

Omringd door sterren en een mysterieuze lucht

En ze trekt me aan

Ik hou van zijn soort sfeer

ik moet ademen

Als ze stikt, heb ik geen lucht meer

Ik wil niet dat het fout gaat

Dit is mijn land

Mijn plek in het universum

Dit is mijn land

Ik zijn stofje

Het is niet Eden, deze kleine blauwe sinaasappel

Maar het is geen hel, misschien is het een beetje van beide

Maar ik hou van haar, mijn kleine blauwe sinaasappel

Dit is waar ik woon

Daar adem ik het beste

Dit is mijn land

Mijn verhaal, mijn mysterie

Dit is mijn land

Ik zijn stofje

Laat me begraven worden voor zijn licht

Om mijn broer weer te zien, om weer stof te worden