Ballade pour une Pauline triste - Michel Berger

Tu regardes mon journal en noir et blanc

Il est vide et banal pour un enfant

Mais moi qui suis déjà grand

J’y vois des milliers de rêves cachés dedans

Pleure, pleure pleure

Il y a tant à pleurer

Pleure, pleure pleure

Petite abandonné

Nos c urs voudraient donner

Mais le monde est si lourd à porter

Et il n’y a personne ici pour nous consoler

Reste, reste à côté de moi

Reste, reste moi aussi j’ai froid

Et peur, que tous les autres

Nous aient oubliés

Assis dans un coin d’ombre, on s’compte nos doigts

Je t’explique les secondes mais tu ne comprends pas

On a le coe ur trop grand

Pour se mettre au piano

Tu mouilles les touches noires avec tes larmes

Ta bouche fait du drame, tes yeux font du charme

Et moi qui suis déjà grand

J’y vois des milliers de rêves cachés dedans

Je kijkt naar mijn zwart-wit dagboek

Het is leeg en duidelijk voor een kind

Maar ik die al volwassen ben

Ik zie duizenden dromen binnenin verborgen

Huil huil huil

Er is zoveel om te huilen

Huil huil huil

klein verlaten

Ons hart zou geven

Maar de wereld is zo zwaar om te dragen

En er is hier niemand om ons te troosten

Blijf, blijf naast me

Blijf, blijf mij ook, ik heb het koud

En bang, dat alle anderen

zijn ons vergeten

Zittend in een schaduwrijk hoekje tellen we onze vingers

Ik leg je de seconden uit, maar je begrijpt het niet

We hebben het hart te groot

Om bij de piano te komen

Je maakt de zwarte toetsen nat met je tranen

Je mond is drama, je ogen zijn charmant

En ik die al volwassen ben

Ik zie duizenden dromen binnenin verborgen