À quoi il sert - Michel Berger

Y a des rêves, des promesses, des mirages qui reviennent cent fois

Des images et des lèvres, des visages, on n’est pas de bois

Et toutes ces lettres qu’on finit pas

Et ces films et ces livres, ces poèmes qui ne parlent que de ça

Et ces yeux, ces regards, ces sourires qu’on ne croise qu’une seule fois

Ce temps qui passe, tous ces mots qu’on ne dit pas

A quoi il sert

Cet amour qui est en nous

A qui on le donne

Tous ces rêves qui nous secouent

Si c’est pour personne

A qui on l’avoue

A quoi elle sert

Cette musique qu’on joue partout

Pour qui elle sonne

Notre corps qui bat, qui bout

A qui on le donne

A qui on l’avoue?

Y a des ciels, y a des soirs, des étoiles qui nous donnent l’espoir

Des matins, y a des roses, y a des bleus qui recouvrent le noir

Comme un début d’histoire

Je veux la mer, le soleil, des photos pour nous éblouir

Je veux pleurer pour un rien, espérer

Attendre et courir

Donner sans réfléchir

A quoi il sert

Cet amour qui est en nous

A qui on le donne

Ces colères et ces tabous

Si c’est pour personne

A qui on l’avoue

A quoi elle sert

Cette vie qu’on vit malgré tout

A qui on la donne

Pourquoi se battre jusqu’au bout

Si c’est pour personne

A qui on la voue?

Er zijn dromen, beloften, luchtspiegelingen die honderd keer terugkomen

Foto's en lippen, gezichten, we zijn niet van hout

En al die brieven die we niet afmaken

En die films en die boeken, die gedichten, daar gaat het allemaal om

En die ogen, die blikken, die glimlachen die je maar één keer ontmoet

Deze voorbijgaande tijd, al deze woorden die we niet zeggen

waar het voor is

Deze liefde die in ons zit

Aan wie wordt het gegeven?

Al deze dromen die ons door elkaar schudden

Als het voor iemand is

Aan wie is het bekend

waar het voor is

Deze muziek die we overal spelen

Voor wie ze belt

Ons kloppende, kokende lichaam

Aan wie wordt het gegeven?

Wie vertellen we het?

Er zijn luchten, er zijn avonden, sterren die ons hoop geven

Ochtenden, er zijn roze, er zijn blauwe die het zwart bedekken

Als een begin van geschiedenis

Ik wil dat de zee, de zon, foto's ons verblinden

Ik wil huilen om niets, om te hopen

wacht en ren

Geef zonder na te denken

waar het voor is

Deze liefde die in ons zit

Aan wie wordt het gegeven?

Deze woede en deze taboes

Als het voor iemand is

Aan wie is het bekend

waar het voor is

Dit leven dat we ondanks alles leven

Aan wie geven we het?

Waarom vechten tot het einde?

Als het voor iemand is

Aan wie dragen we het op?