Your Hands - Michael Malarkey

Keepin' the wolves at bay.

When there’s rust in the leaves it’s a sign that the moods gonna change,

And come pick a fight.

So I’ll wrap my self up in my jacket and gloves.

Disguised in the hide of a cow,

As if my skin weren’t enough,

To protect me from the elements.

Fighting and shouting above,

Bursting apart like a landmine,

Everything seems to uncork and fester like wine.

Loosen the strings on the boat,

I try to unwind but my minds spinning out now.

I’m still shooting blind,

And I hit things occasionally, but in fear.

The need to be tougher than any man alive.

As if my skin weren’t to cloak me from the storm.

And I need your hands,

To lie here in this ground.

And I need your heart here, so I can hear the sound,

Of my own.

Mistrusting my lucky stars,

Burned out but I still think they’re shining.

Like an ocean of watches and clocks they tell different times.

You give me your match, you give me a choice,

And our secret is silent, it’s still at night.

I could scavenge around watching the woodland.

The keys to keeping the calm.

But my minds not enough to keep my soul calm,

'till one there’s more messenger gone.

Like a rusty blade to keep the wolves at bay.

And I need your hands here,

To lighten this ground.

And I need your heart here,

So I can hear the sound.

I need your hand here,

To lighten this ground.

And I need your heart here, baby, so I can hear the sound,

of my own.

De wolven op afstand houden.

Als er roest in de bladeren zit, is dat een teken dat de stemmingen gaan veranderen,

En kom een ​​gevecht kiezen.

Dus ik wikkel mezelf in mijn jas en handschoenen.

Vermomd in de huid van een koe,

Alsof mijn huid nog niet genoeg was,

Om me te beschermen tegen de elementen.

Vechten en schreeuwen hierboven,

Uit elkaar barstend als een landmijn,

Alles lijkt te ontkurken en te etteren als wijn.

Maak de touwtjes op de boot los,

Ik probeer te ontspannen, maar mijn gedachten draaien nu om.

Ik schiet nog steeds blind,

En ik raak dingen af ​​en toe, maar uit angst.

De noodzaak om harder te zijn dan welke man dan ook.

Alsof mijn huid me niet zou beschermen tegen de storm.

En ik heb je handen nodig,

Om hier in deze grond te liggen.

En ik heb je hart hier nodig, zodat ik het geluid kan horen,

Van mezelf.

Mijn gelukssterren wantrouwend,

Opgebrand, maar ik denk nog steeds dat ze stralen.

Als een oceaan van horloges en klokken vertellen ze verschillende tijden.

Je geeft me je match, je geeft me een keuze,

En ons geheim is stil, het is nog steeds 's nachts.

Ik zou rond kunnen speuren naar het bos.

De sleutels om de kalmte te bewaren.

Maar mijn geest niet genoeg om mijn ziel kalm te houden,

tot er een meer boodschapper weg is.

Als een roestig mes om de wolven op afstand te houden.

En ik heb je handen hier nodig,

Om deze grond te verlichten.

En ik heb je hart hier nodig,

Dus ik kan het geluid horen.

Ik heb je hand hier nodig,

Om deze grond te verlichten.

En ik heb je hart hier nodig, schat, zodat ik het geluid kan horen,

van mezelf.