Срываю - Местный

Припев:

Под ноты улицы, и серым одиноким утром —

Небо перламутром, вчерашний запах — блудный.

Опять — ты по клубам, а я срываю с клумбы,

Потом, вот так зажгу и пущу дыма клубы.

Под ноты улицы, и серым одиноким утром —

Небо перламутром, вчерашний запах — блудный.

Опять — ты по клубам, а я срываю с клумбы,

Потом, вот так зажгу и пущу дыма клубы.

Опять дым сотый раз.

Окно там с балконом.

Мне холодно в душе, но сердце выдают рингтоны.

Кто мы, кто мы?

Я так не нашёл ответа.

Мы — дети темноты или, всё же дети света?

Укрою мягким пледом, что назову любовью.

Так бережно и нежно, с болью на раны с солью.

Ты улыбнись украдкой, когда рэп даст пяткой.

Я знаю, между нами мост, но он такой шаткий.

Опять ходил без шапки.

Зима, лютый холод.

Когда есть капюшон — пох** какой в сердце голод.

0,5 — ячменный солод и неизменный Winston.

Опять дым в окно, два пропущенных от близких.

Я летал, но низко.

Душа летала выше.

Но ты — запомни: послышалось — это не слышал.

Когда нам там Всевышний опишет, что отпишет:

Спасибо тем, кто слушал.

Спасибо тем, кто слышит!

Припев:

Под ноты улицы, и серым одиноким утром —

Небо перламутром, вчерашний запах — блудный.

Опять — ты по клубам, а я срываю с клумбы,

Потом, вот так зажгу и пущу дыма клубы.

Под ноты улицы, и серым одиноким утром —

Небо перламутром, вчерашний запах — блудный.

Опять — ты по клубам, а я срываю с клумбы,

Потом, вот так зажгу и пущу дыма клубы.

Среди стен ванильных один гнил так сильно,

Сюжет обычных фильмов, где обретают крылья.

Где все дороги к носу, плачу, *ука, ёрзай!

Это — Великая Россия.

Мама, не серьёзно.

Я не берусь судить ибо будешь не судим

Я обычный тот, мы снимаем тот обычный фильм.

Сюжет киноленты: одинокий среди стен,

И когда обрывок ленты будет нам отмерен кем-то.

Когда и этим кем-то, будет расписан случай.

Возможно, будет лучше, когда заткнут всех *учек

Да разойдутся тучи, потянем руки к солнцу.

Да ты больше не мучай, дай мне красок, дай мне порций.

Дай мне порций жизни, я оценю со вздохом.

Пускай мне будет плохо, главное, чтобы не по *уй!

Ахай или охай, главное — не остаться смутным,

Чтобы путь был путным, а этот день — не судным!

Припев:

Под ноты улицы, и серым одиноким утром —

Небо перламутром, вчерашний запах — блудный.

Опять — ты по клубам, а я срываю с клумбы,

Потом, вот так зажгу и пущу дыма клубы.

Под ноты улицы, и серым одиноким утром —

Небо перламутром, вчерашний запах — блудный.

Опять — ты по клубам, а я срываю с клумбы,

Потом, вот так зажгу и пущу дыма клубы.

Refrein:

Onder de noten van de straat, en op een grijze eenzame ochtend -

De lucht is parelmoer, de geur van gisteren is verloren.

Nogmaals - jij gaat uit, en ik pluk van het bloembed,

Dan zal ik op deze manier de rookwolken aansteken en uitblazen.

Onder de noten van de straat, en op een grijze eenzame ochtend -

De lucht is parelmoer, de geur van gisteren is verloren.

Nogmaals - jij gaat uit, en ik pluk van het bloembed,

Dan zal ik op deze manier de rookwolken aansteken en uitblazen.

Rook weer voor de honderdste keer.

Er is een raam met een balkon.

Ik ben koud in mijn ziel, maar ringtones geven mijn hart.

Wie zijn wij, wie zijn wij?

Ik heb het antwoord niet gevonden.

Zijn wij kinderen van de duisternis of zijn we nog steeds kinderen van het licht?

Ik zal bedekken met een zachte deken, die ik liefde zal noemen.

Zo voorzichtig en voorzichtig, met pijn op de wonden met zout.

Je glimlacht stiekem als rap je een hak geeft.

Ik weet dat er een brug tussen ons is, maar die is zo wankel.

Weer ging hij zonder hoed.

Winter, bitter koud.

Als er een kap is - fuck wat een honger in het hart.

0,5 - gerstemout en ongewijzigd Winston.

Weer rook door het raam, twee gemiste van nabestaanden.

Ik vloog, maar laag.

De ziel vloog hoger.

Maar jij - onthoud: het werd gehoord - het werd niet gehoord.

Wanneer de Almachtige ons daar beschrijft, zal hij schrijven:

Dank aan degenen die geluisterd hebben.

Dank aan degenen die luisteren!

Refrein:

Onder de noten van de straat, en op een grijze eenzame ochtend -

De lucht is parelmoer, de geur van gisteren is verloren.

Nogmaals - jij gaat uit, en ik pluk van het bloembed,

Dan zal ik op deze manier de rookwolken aansteken en uitblazen.

Onder de noten van de straat, en op een grijze eenzame ochtend -

De lucht is parelmoer, de geur van gisteren is verloren.

Nogmaals - jij gaat uit, en ik pluk van het bloembed,

Dan zal ik op deze manier de rookwolken aansteken en uitblazen.

Tussen de muren van vanille rotte er zo veel

De plot van gewone films, waar ze vleugels krijgen.

Waar alle wegen naar je neus zijn, huilend, wauw, friemelen!

Dit is Groot Rusland.

Mam, wees niet serieus.

Ik durf niet te oordelen omdat je niet geoordeeld zult worden

Ik ben een gewone, we maken die gewone film.

De plot van de film: eenzaam tussen de muren,

En wanneer een stuk lint door iemand bij ons wordt opgemeten.

Wanneer en door deze iemand, wordt de zaak beschilderd.

Misschien is het beter als ze alle *ucheks . de mond snoeren

Laat de wolken verdwijnen, laten we onze handen uitstrekken naar de zon.

Ja, martel me niet meer, geef me kleuren, geef me porties.

Geef me delen van het leven, ik zal waarderen met een zucht.

Laat me me slecht voelen, het belangrijkste is niet om *wauw!

Ahay of oah, het belangrijkste is om niet vaag te blijven,

Zodat het pad goed is, en deze dag niet veroordelend is!

Refrein:

Onder de noten van de straat, en op een grijze eenzame ochtend -

De lucht is parelmoer, de geur van gisteren is verloren.

Nogmaals - jij gaat uit, en ik pluk van het bloembed,

Dan zal ik op deze manier de rookwolken aansteken en uitblazen.

Onder de noten van de straat, en op een grijze eenzame ochtend -

De lucht is parelmoer, de geur van gisteren is verloren.

Nogmaals - jij gaat uit, en ik pluk van het bloembed,

Dan zal ik op deze manier de rookwolken aansteken en uitblazen.