Малавита - Местный

Порассуждать, наверное, больше хочется,

И та тетрадь, разбавить тень на чье-то одиночество.

А я пришёл сюда только для творчества,

Это мой сольный третий,

Я — Сергей, давай без отчества.

Давай по-честному, давай без «вы»,

Давай опустим все понты, поймём, кто я, и кто есть ты.

Я сам сводил и сам ломал мосты,

Музыка моей души, и мой город без мечты.

Мы ждём весны и часто смотрим в небо,

Я так хотел бы побывать, где никогда я не был.

Наверное, сделать, что ещё не сделал,

И самого себя простить за то, что не был смелым,

За то, что тратил понапрасну нервы,

И самого себя разбил о стены этой стервы.

И мне не сдать всю эту жизнь экстерном,

А ведь Минздрав предупреждал — курение будет вредным.

Припев:

Помню, моя жизнь для тебя, Малавита,

А печаль, я прошу, уходи.

Моя дверь для тебя не открыта,

Я просил и прошу, не входи.

Моя жизнь для тебя, Малавита,

А печаль, я прошу, уходи.

Моя дверь для тебя не открыта,

Я просил и прошу, не входи.

Второй Куплет: Местный

Весь этот мир, все эти «мы»,

Для кого всё это?

Я как всегда искал ответа,

Капюшон от ветра.

Ты, как всегда, опять бродила где-то,

Они — капли на листы, так две зимы,

Так два лета.

Скажи, печаль моя, что песня спета,

Сюда пришёл я ради зрелищ, но не ради хлеба.

Мне просто нравится так делать это,

Хороший сплиф, хороший бит, и дым уходит в небо.

Я видел счастье, видел много горя,

Сейчас такая жизнь, ведь даже с дураком все спорят.

А я без следствия, суда и воли.

Этой музыкой так болен,

В комнате нас снова двое.

Я не грущу, порассуждать хотел же,

Меняю дни, менял тебя, но остаюсь всё тем же.

А этот третий с почерком небрежным,

И если тут всему гореть, то лишь огнём надежды.

Припев:

Помню, моя жизнь для тебя, Малавита,

А печаль, я прошу, уходи.

Моя дверь для тебя не открыта,

Я просил и прошу, не входи.

Моя жизнь для тебя, Малавита,

А печаль, я прошу, уходи.

Моя дверь для тебя не открыта,

Я просил и прошу, не входи.

Моя жизнь для тебя, Малавита,

А печаль, я прошу, уходи.

Моя дверь для тебя не открыта,

Я просил и прошу, не входи.

Помню, моя жизнь для тебя, Малавита,

А печаль, я прошу, уходи.

Моя дверь для тебя не открыта,

Я просил и прошу, не входи.

Je wilt waarschijnlijk meer nadenken

En dat notitieboekje, verdun de schaduw op iemands eenzaamheid.

En ik kwam hier alleen voor creativiteit,

Dit is mijn solo derde

Ik ben Sergey, laten we geen patroniem hebben.

Laten we eerlijk zijn, laten we gaan zonder "jij"

Laten we alle opschepperij laten vallen, begrijpen wie ik ben en wie jij bent.

Ik heb zelf gereden en bruggen gebroken,

Muziek van mijn ziel, en mijn stad zonder een droom.

We wachten op de lente en kijken vaak naar de lucht,

Ik zou zo graag willen bezoeken waar ik nog nooit ben geweest.

Waarschijnlijk om te doen wat nog niet is gedaan,

En vergeef jezelf dat je niet dapper bent geweest,

Voor het verspillen van mijn zenuwen,

En hij sloeg zichzelf tegen de muren van deze teef.

En ik kan dit hele leven als extraneus niet aan,

Maar het ministerie van Volksgezondheid waarschuwde dat roken schadelijk zou zijn.

Refrein:

Ik herinner me dat mijn leven voor jou is, Malavita,

En verdriet, ik vraag je om te vertrekken.

Mijn deur staat niet voor je open

Ik heb het gevraagd en ik vraag je om niet binnen te komen.

Mijn leven is voor jou, Malavita,

En verdriet, ik vraag je om te vertrekken.

Mijn deur staat niet voor je open

Ik heb het gevraagd en ik vraag je om niet binnen te komen.

Tweede vers: Lokaal

Heel deze wereld, al deze "wij"

Voor wie is dit?

Ik was, zoals altijd, op zoek naar een antwoord,

Winddichte capuchon.

Jij, zoals altijd, dwaalde weer ergens,

Het zijn druppels op lakens, dus twee winters,

Dus twee zomers.

Vertel me, mijn verdriet, dat het lied wordt gezongen,

Ik kwam hier voor het spektakel, maar niet voor het brood.

Ik vind het gewoon leuk om het op deze manier te doen

Een goede split, een goede beat, en de rook gaat de lucht in.

Ik zag geluk, ik zag veel verdriet,

Zo is het leven nu, want zelfs met een dwaas maakt iedereen ruzie.

En ik ben zonder onderzoek, proces en testament.

Deze muziek is zo ziek

We zijn weer met z'n tweeën in de kamer.

Ik ben niet verdrietig, ik wilde redeneren,

Ik verander dagen, ik verander jou, maar ik blijf dezelfde.

En deze derde met onzorgvuldig handschrift,

En als hier alles brandt, dan alleen het vuur van de hoop.

Refrein:

Ik herinner me dat mijn leven voor jou is, Malavita,

En verdriet, ik vraag je om te vertrekken.

Mijn deur staat niet voor je open

Ik heb het gevraagd en ik vraag je om niet binnen te komen.

Mijn leven is voor jou, Malavita,

En verdriet, ik vraag je om te vertrekken.

Mijn deur staat niet voor je open

Ik heb het gevraagd en ik vraag je om niet binnen te komen.

Mijn leven is voor jou, Malavita,

En verdriet, ik vraag je om te vertrekken.

Mijn deur staat niet voor je open

Ik heb het gevraagd en ik vraag je om niet binnen te komen.

Ik herinner me dat mijn leven voor jou is, Malavita,

En verdriet, ik vraag je om te vertrekken.

Mijn deur staat niet voor je open

Ik heb het gevraagd en ik vraag je om niet binnen te komen.