Hieronder staat de songtekst van het nummer Пылинки , artiest - Местный met vertaling
Originele tekst met vertaling
Местный
Идем вперед, двадцать шестой на плечи.
И не знаю, раньше может быть, ну, а сейчас не лечит.
Ты помнишь этот вечер, школьный двор, нас было много.
Море амбиций, море слов, эта любовь к району.
Эта любовь к запретному, эта любовь в тумане.
Когда хорошая петля берет, сажает в яме.
Нам по 17, мы летим в этот открытый космос.
Так редко звоним маме, так считаем себя взрослым.
С кучей вопросов про любовь и так плевать на мнения.
Первый рассвет, первый косяк и первое похмелье.
Первая три, первая драка, кровь летит на шторы.
Давай домой одна, я жду Юру возле школы.
Когда-нибудь мы все поймем, что дальше жизнь не сахар.
И я не Лев Толстой.
Я тут скорее Ах Астахов.
Пройдет десяток лет, а я стою на школьном снимке.
Припев:
А мама то так молодая и ни одной морщинки.
А я все в памяти храню пылинки.
На днях подумал: я пятнадцать лет, как не был в цирке.
И мы все те же, не сменив пластинки.
И так же всем двором идем на днюху и поминки.
А я все в памяти храню пылинки.
На днях подумал: я пятнадцать лет, как не был в цирке.
И мы все те же, не сменив пластинки.
И так же всем двором идем на днюху и поминки.
Второй Куплет: Местный
Потом, потом пройдет десяток, повзрослею.
Сам не верю, сам все знаю, сам все открываю двери.
Проблемы — да, учеба — да, работа — да и траблы.
В мое время стало трудным отличать всю ложь от правды.
Один женился зря, один, блять, зря, что не женился.
И мне с ушедших поездов никто не пишет письма.
Привел в порядок мысли.
Все мы тут куда-то катимся.
В этом большом земном мяче бежим, живем и тратимся.
Все решено.
Все на весы.
Все решенья взвешены.
Мечтать не бросил, бросил сам себя питать надеждами.
И мой бросок так важен, может быть бросать так проще.
В это слепое завтра завтра мы пойдем наощупь.
А завтра просто так не стать счастливым.
Создать семью, родить детей, всё с милой.
Скажи, что еще с тобой нам нужно?
Кусок свободы и немного дружбы.
Припев:
А мама то так молодая и ни одной морщинки.
А я все в памяти храню пылинки.
На днях подумал: я пятнадцать лет, как не был в цирке.
И мы все те же, не сменив пластинки.
И так же всем двором идем на днюху и поминки.
А я все в памяти храню пылинки.
На днях подумал: я пятнадцать лет, как не был в цирке.
И мы все те же, не сменив пластинки.
И так же всем двором идем на днюху и поминки.
Laten we vooruit gaan, zesentwintig op de schouders.
En ik weet het niet, misschien eerder, nou ja, maar nu geneest het niet.
Herinner je je deze avond, het schoolplein, we waren met velen.
Een zee van ambities, een zee van woorden, deze liefde voor de regio.
Deze liefde voor het verbodene, deze liefde in de mist.
Als een goede strop hem pakt, stopt hij hem in een gat.
We zijn 17, we vliegen deze ruimte in.
Zo zelden noemen we onze moeder, dus beschouwen we onszelf als volwassenen.
Met een heleboel vragen over liefde en dus niet om meningen.
De eerste dageraad, de eerste joint en de eerste kater.
De eerste drie, het eerste gevecht, het bloed vliegt over de gordijnen.
Laten we alleen naar huis gaan, ik wacht op Yura bij de school.
Op een dag zullen we allemaal begrijpen dat het leven geen suiker meer is.
En ik ben Leo Tolstoj niet.
Ik lijk hier meer op Akh Astakhov.
Er gaan twaalf jaar voorbij en ik sta op een schoolfoto.
Refrein:
En mama is zo jong en geen enkele rimpel.
En ik bewaar stofdeeltjes in mijn geheugen.
Laatst dacht ik: ik ben al vijftien jaar niet meer in het circus geweest.
En we zijn allemaal hetzelfde zonder records te veranderen.
En zo gaat de hele tuin naar het verjaardagsfeestje en de herdenking.
En ik bewaar stofdeeltjes in mijn geheugen.
Laatst dacht ik: ik ben al vijftien jaar niet meer in het circus geweest.
En we zijn allemaal hetzelfde zonder records te veranderen.
En zo gaat de hele tuin naar het verjaardagsfeestje en de herdenking.
Tweede vers: Lokaal
Dan, dan gaan er een dozijn voorbij, ik zal opgroeien.
Ik geloof het zelf niet, ik weet alles zelf, ik open zelf deuren.
Problemen - ja, studeren - ja, werk - ja, en problemen.
In mijn tijd werd het moeilijk om alle leugens van de waarheid te onderscheiden.
De een trouwde tevergeefs, de ander verdomme, tevergeefs dat hij niet trouwde.
En niemand schrijft mij brieven vanuit vertrokken treinen.
Hij zette zijn gedachten op een rij.
We rollen allemaal ergens heen.
In deze grote aardse bal rennen, leven en besteden we.
Alles is beslist.
Alles staat op de weegschaal.
Alle beslissingen worden gewogen.
Ik stopte niet met dromen, ik stopte met mezelf hoop te geven.
En mijn worp is zo belangrijk, het is misschien makkelijker om zo te werpen.
In deze blinde morgen zullen we tasten.
En morgen zal gewoon niet gelukkig zijn.
Een gezin stichten, kinderen krijgen, alles is lief.
Vertel me, wat hebben we nog meer van jou nodig?
Een stukje vrijheid en een beetje vriendschap.
Refrein:
En mama is zo jong en geen enkele rimpel.
En ik bewaar stofdeeltjes in mijn geheugen.
Laatst dacht ik: ik ben al vijftien jaar niet meer in het circus geweest.
En we zijn allemaal hetzelfde zonder records te veranderen.
En zo gaat de hele tuin naar het verjaardagsfeestje en de herdenking.
En ik bewaar stofdeeltjes in mijn geheugen.
Laatst dacht ik: ik ben al vijftien jaar niet meer in het circus geweest.
En we zijn allemaal hetzelfde zonder records te veranderen.
En zo gaat de hele tuin naar het verjaardagsfeestje en de herdenking.
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt