Due anime - Max Pezzali

A volte si sembra antipatici

Perché non c'è niente da ridere

A volte si rimane immobili

Perché non si sa dove dove correre

A volte si sembra insensibili

Per paura di farsi coinvolgere

Per non farsi male scottandosi

Illudersi o illudere

Vi succede mai

Che sembra tutti parlino una lingua incomprensibile?

Vi succede mai

Che sembra tutti vogliano qualcosa di impossibile?

Siamo due anime sbagliate

Che il mondo non raddrizzerà

Troppo diverse e complicate

Fuori dalla realtà

Siamo due anime perdute

Mille milioni di anni fa

Che ora si sono ritrovate fino all’eternità

A volte si finisce ultimi per non calpestare né offendere

A volte ci si sente stupidi perché non si infrangono regole

A volte succede di accorgersi anche quando sembra impossibile

E in mezzo a una folla di numeri qualcuno c'è di uguale a te

Vi succede mai

Che sembra tutti parlino una lingua incomprensibile?

Vi succede mai

Che sembra tutti vogliano qualcosa di impossibile?

Siamo due anime sbagliate

Che il mondo non raddrizzerà

Troppo diverse e complicate

Fuori dalla realtà

Siamo due anime perdute

Mille milioni di anni fa

Che ora si sono ritrovate fino all’eternità

Siamo due anime sbagliate

Che il mondo non distruggerà

Troppo diverse e complicate

Fuori dalla realtà

Siamo due anime cadute

Mille milioni di anni fa

Ma per fortuna ritrovate in questa favola

In questa favola

in questa favola

in questa favola…

Fino all’eternità

Fino all’eternità

Fino all’eternità

Fino all’eternità

Soms lijkt hij onaangenaam

Omdat er niets is om over te lachen

Soms blijft het roerloos

Omdat je niet weet waar je moet rennen

Soms lijk je verdoofd

Uit angst om erbij betrokken te raken

Om niet gewond te raken door verbrand te worden

Zichzelf voor de gek houden of zichzelf voor de gek houden

Het overkomt jou nooit

Dat iedereen een onbegrijpelijke taal lijkt te spreken?

Het overkomt jou nooit

Dat iedereen iets onmogelijks lijkt te willen?

We zijn twee verkeerde zielen

Dat de wereld niet recht zal trekken

Te anders en ingewikkeld

uit de realiteit

We zijn twee verloren zielen

Duizend miljoen jaar geleden

Die zich nu tot in de eeuwigheid hebben bevonden

Soms eindigen we als laatste om er niet op te trappen of te beledigen

Soms voelt het stom omdat je geen regels overtreedt

Soms valt het op, zelfs als het onmogelijk lijkt

En te midden van een menigte getallen is iemand zoals jij

Het overkomt jou nooit

Dat iedereen een onbegrijpelijke taal lijkt te spreken?

Het overkomt jou nooit

Dat iedereen iets onmogelijks lijkt te willen?

We zijn twee verkeerde zielen

Dat de wereld niet recht zal trekken

Te anders en ingewikkeld

uit de realiteit

We zijn twee verloren zielen

Duizend miljoen jaar geleden

Die zich nu tot in de eeuwigheid hebben bevonden

We zijn twee verkeerde zielen

Dat de wereld niet zal vernietigen

Te anders en ingewikkeld

uit de realiteit

Wij zijn twee gevallen zielen

Duizend miljoen jaar geleden

Maar gelukkig bevind je je in deze fabel

In deze fabel

in deze fabel

in dit sprookje...

tot in de eeuwigheid

tot in de eeuwigheid

tot in de eeuwigheid

tot in de eeuwigheid