Come deve andare - Max Pezzali

Erano le vacanze di Natale

Nell’anno di quel freddo micidiale

Il mio Peugeot col gelo arrancava

Tossiva un po', partiva e si fermava

Mi super uno col fifty nero

Lo vidi che rideva, son sicuro

Dall’alto del suo fifty sia di me che del Peugeot

Cos tornai a casa un po' umiliato

Col ghiaccio che dal chiodo era entrato

In profondit, nel mio orgoglio ferito

allora che al volo ho realizzato

Il rischio di passare la mia vita

Sopra un Peugeot che arranca in salita

Mentre uno con il fifty ti sorpassa, ride e va

E tutto va come deve andare

(o perlomeno cos dicono)

E tutto va come deve andare

(o perlomeno me lo auguro)

Se ne and il tempo delle mele

Ed arriv l’inferno delle pere

Amici che non avrei pi rivisto

Sbattuti l, scaraventati in pasto

A una realt che qualche anno dopo

Avrebbe gi riscosso il suo tributo

Da sola o con le quattro letterine magiche

E c’erano quelli gi sistemati

In societ, temuti e rispettati

Guardavano con schifo malcelato

Persone con cui avevano vissuto

Non era pi il tempo di parlare

Con gente che era cos inferiore

Ridendo di un Peugeot in salita che non ce la fa

E tutto va come deve andare

(o perlomeno cos dicono)

E tutto va come deve andare

(o perlomeno me lo auguro)

E siamo qui ai piedi di una strada

Che sale su, ripida e dissestata

La chiamano et della ragione

Ci passano miliardi di persone

Io spero di poterla fare tutta

Guardare gi quando arriver in vetta

Anche arrancando come quel vecchissimo Peugeot

E tutto va come deve andare

(o perlomeno cos dicono)

E tutto va come deve andare

(o perlomeno me lo auguro)

E tutto va come deve andare

(o perlomeno cos dicono)

E tutto va come deve andare

(o perlomeno me lo auguro)

Het was de kerstvakantie

In het jaar van die dodelijke kou

Mijn Peugeot sjokte met de vorst

Hij hoestte een beetje, begon en stopte

Ik heb er meer dan een met de zwarte vijftig

Ik zag hem lachen, dat weet ik zeker

Van de top van zijn vijftig van zowel ik als de Peugeot

Dus ging ik een beetje vernederd naar huis

Met het ijs dat uit de piton was gekomen

Diep in mijn gewonde trots

toen realiseerde ik me dat ter plekke

Het risico om mijn leven door te brengen

Boven een Peugeot die bergop sjokt

Terwijl een met de vijftig je inhaalt, lacht en gaat

En alles gaat zoals het moet gaan

(althans dat zeggen ze)

En alles gaat zoals het moet gaan

(of dat hoop ik tenminste)

De tijd voor appels is voorbij

En de hel van peren arriveerde

Vrienden die ik nooit meer zou zien

Daar gegooid, in een maaltijd gegooid

Naar een realiteit die een paar jaar later

Het zou al zijn tol geëist

Alleen of met de vier magische letters

En die waren er al geregeld

In de samenleving, gevreesd en gerespecteerd

Ze keken toe met onverholen afschuw

Mensen met wie ze hadden samengewoond

Het was geen tijd meer om te praten

Met mensen die zo inferieur waren

Lachen om een ​​bergopwaartse Peugeot die het niet haalt

En alles gaat zoals het moet gaan

(althans dat zeggen ze)

En alles gaat zoals het moet gaan

(of dat hoop ik tenminste)

En we zijn hier aan de voet van een weg

Klimmen, steil en hobbelig

Ze noemen het de leeftijd van de rede

Miljarden mensen passeren het

Ik hoop dat ik het allemaal kan

Kijk naar beneden als ik bij de top kom

Zelfs worstelen als die heel oude Peugeot

En alles gaat zoals het moet gaan

(althans dat zeggen ze)

En alles gaat zoals het moet gaan

(of dat hoop ik tenminste)

En alles gaat zoals het moet gaan

(althans dat zeggen ze)

En alles gaat zoals het moet gaan

(of dat hoop ik tenminste)