Капли лирики - МАВАШИ group

Бежал по улицам мокрым.

Взглядом колким

Провожал людей.

Почему все так громко?

Падал в лужи грязи, потеряли связь и

Как не пропасть мне, когда вокруг одни напасти?

Люди, как в колоде.

Разной масти

Кому-то пошел на хуй.

Кому-то с добрым утром, здрасте.

А мне б подальше от этих харь и пастей

Нога дрожит?

Иди домой и тарься.

Запахи Коко Шанеля, вперемешку с дождем.

Один зонт на двоих, постоим вдвоем

В ботинках больше воды, чем дома в кране

Сейчас плевать, что буду кашлять поутряне.

Разговор без смысла и как-то все зависло

Куда-то все ушло.

Так быстро.

Поймать такси?

Да нет, мне здесь близко

Ну, все.

Пока.

Я передам записку.

Свобода слова.

Свобода разума и тела

Бегу по грязи.

Кому какое дело?

Душа черна, как уголь, мелом хоть пиши

Водой всего не смоешь и через раз дыши.

Этот гребанный мир, как дешевый тир

Ищя правду, я ломился в сотни квартир,

Покупая часто цветы и свечи

Уж лучше так, чем погоны на плечи.

По ходу Бог забыл меня или покинул

Оставил веру, ты итак сильный

Ломаю стереотипы, как стены кулаками

Плею на мнения.

Вырощен дворами.

Вода уже везде, льет так сильно

Позвонить кому-нибудь, но сел мобильный

В этой сетке народ, впухает, стабильно

И так обидно обиженным, что ходят обильно.

Кирпичные постройки скоро рухнут

Дома той перестройки, я помню эту кухню

Смотря в окно, видеть горы, чистый воздух

Жить спокойно заново начать не поздно.

Город топит повседневной рутиной

Кто-то на коленях, кто-то в очереди длинной

Кому-то двери открываются одним щелчком,

А кто-то травится и живет одним днем.

Ik rende door de natte straten.

Met een scherpe blik

Begeleide mensen.

Waarom is alles zo luid?

In modderpoelen gevallen, verbinding verbroken en

Hoe kan ik niet in de afgrond vallen als er alleen maar tegenslagen zijn?

Mensen, als in een dek.

ander pak

Iemand ging naar de hel.

Goedemorgen voor iemand, hallo.

En ik zou weg zijn van deze mokken en monden

Been trillen?

Ga naar huis en pak in.

Geuren van Coco Chanel vermengd met regen.

Een paraplu voor twee, sta samen

Er zit meer water in schoenen dan thuis in de kraan

Nu kan het me niet schelen dat ik 's ochtends ga hoesten.

Gesprek zonder betekenis en op de een of andere manier bleef alles hangen

Alles is ergens heen gegaan.

Zo snel.

Een taxi pakken?

Nee, ik ben hier dichtbij

Nou, alles.

Tot.

Ik zal de notitie doorgeven.

Vrijheid van meningsuiting.

Vrijheid van geest en lichaam

Ik ren door de modder.

Wie kan het schelen?

De ziel is zwart als steenkool, schrijf zelfs met krijt

Je kunt niet alles met water afwassen en af ​​en toe ademen.

Deze verdomde wereld is als een goedkope schietbaan

Op zoek naar de waarheid brak ik in in honderden appartementen,

Vaak bloemen en kaarsen kopen

Het is beter dan schouderbanden.

Onderweg vergat God me of verliet me

Links geloof, je bent zo sterk

Ik doorbreek stereotypen zoals muren met vuisten

Ik speel voor meningen.

Geteeld in werven.

Water is overal, het giet zo hard

Bel iemand, maar de mobiele telefoon is dood

In dit raster zwellen mensen, stabiel

En zo beledigend beledigd dat ze overvloedig gaan.

Bakstenen gebouwen zullen binnenkort instorten

Huizen van die perestrojka, ik herinner me deze keuken

Uit het raam kijken, bergen zien, schone lucht

Het is niet te laat om weer in vrede te gaan leven.

De stad verdrinkt in de dagelijkse routine

Iemand op hun knieën, iemand in een lange rij

Iemand opent de deur met één klik,

En iemand is vergiftigd en leeft op een dag.