Четыре унции - МАВАШИ group

Живее всех живых, мой ветер перемен так близко.

В спортзале дохну на татами я, а не на вписках.

В спортзале дохну, там же воскресаю Фениксом.

Живу мечтой, дышу свободой, мы в финале встретимся.

Фитоняшки задолбали со своими жопами.

Спорт — мотивация, огонь, все в залы щемят толпами.

Создали тело — хорошо, не забывайте душу.

Тупой амбал, как и жопастая никчемость, ненужные в семье.

И вот на протяженьи лет мы бьем рекорды,

Бьем мешок, бьем слабости в себе.

Я в семь утра бегу пятерку в руках с двушками.

А кто-то в семь утра гребет объюзаный домой с блядюшек.

Ты слышишь крик в груди?

Это твой потенциал.

Ему без разницы, кто чо подумал там, кто чо сказал.

И что ты там наплел ему в минуты сложных будней.

Ему плевать на это.

Он знает тебя внутреннего.

Меня тренак пускать не хочет в зал, знает травму.

-Я без борьбы, на физику чуток, пусти главное.

Как на балу по залу плыву, выбираю пару, кто тяжелей меня.

Братан, пойдем.

Дал жару.

Что мы имеем?

Три сета по три снаряда.

Три упражнения на взрыв, три минуты кряду.

Три глупых функции организма, три слова матом.

Три тренирови.

Хреновато мне.

Пока, ребята.

Припев:

Мы так живем.

Мы это ценим, наше единство.

Предела нет и нет границ.

Ведь мы как птицы вольные.

И нас переполняет воля.

А мне четыре унции, братан, бинты и поле.

Меня ветра степные сбивали с ног когда-то.

А вьюга, напевая, хоронила под снега, ребята.

Дожди несли потоком селевыми в омут.

И я решил: я сам стану стихией и меня запомнят.

Я живу в зале, висну в чайной, часто в книжном.

Я получаю опыт от людей и развиваюсь с ближними.

Я всесторонне ловлю знания, духовность множу.

И упрощаю восприятие свое в людских сложностей.

И я это не я, а мы.

Все человека особи, мы остаемся людьми.

Так просто, прикинь и дело ведь не только в спорте.

Сила и честь, дух и преданность, если позволите.

Просто представь свою цель до мелочи, в деталях.

Теперь представь, что это у тебя уже.

Представил?

Так и живи, будто достиг ее.

Поставь ее фоном.

Работай, стремись и будь уверен в оном.

Припев:

Мы так живем.

Мы это ценим, наше единство.

Предела нет и нет границ.

Ведь мы как птицы вольные.

И нас переполняет воля.

А мне четыре унции, братан, бинты и поле.

Levender dan alle levenden, mijn wind van verandering is zo dichtbij.

In de sportschool zal ik sterven op de tatami, en niet op de inscripties.

Ik sterf in de sportschool en daar herrijs ik als een Phoenix.

Ik leef een droom, ik adem vrijheid, we zullen elkaar ontmoeten in de finale.

De fitonies werden ziek van hun reet.

Sport is motivatie, vuur, iedereen stormt massaal de zalen in.

Creëerde een lichaam - goed, vergeet de ziel niet.

Domme ambal, evenals klootzak waardeloosheid, onnodig in de familie.

En door de jaren heen hebben we records gebroken,

We verslaan de zak, we verslaan de zwakheden in onszelf.

Om zeven uur 's ochtends ren ik vijf in mijn handen met kopekenstukken.

En iemand om zeven uur 's ochtends roeit naar huis van de hoeren.

Hoor je een schreeuw in je borst?

Dit is jouw potentieel.

Het maakt hem niet uit wie daar wat dacht, wie wat zei.

En wat heb je hem daar verteld in de minuten van het moeilijke dagelijkse leven.

Hij trekt zich er niets van aan.

Hij kent je innerlijke zelf.

De trainer wil me niet binnenlaten in de sportschool, hij kent de blessure.

- Ik vecht niet, ik ben een beetje in de natuurkunde, laat het belangrijkste los.

Alsof ik op een bal door de zaal zweef, kies ik een stel dat zwaarder is dan ik.

Broer, laten we gaan.

Gaf warmte.

Wat we hebben?

Drie sets van drie schelpen.

Drie explosieve oefeningen, drie minuten achter elkaar.

Drie domme functies van het lichaam, drie woorden grof taalgebruik.

Drie trein.

Het is balen voor mij.

Doei mensen.

Refrein:

We leven zo.

We waarderen dit, onze eenheid.

Er is geen limiet en geen grenzen.

We zijn tenslotte als vrije vogels.

En we zijn vervuld van wil.

En ik heb vier ons, bro, verband en een veld.

De steppewinden sloegen me ooit van mijn voeten.

En de sneeuwstorm, zingend, begraven onder de sneeuw, jongens.

De regens werden in een stroom van modderstromen in de draaikolk gedragen.

En ik besloot: ik zal zelf een element worden en ik zal herinnerd worden.

Ik woon in een hal, hang rond in een theesalon, vaak in een boekhandel.

Ik krijg ervaring van mensen en ontwikkel me samen met mijn buren.

Ik vang uitgebreid kennis, vermenigvuldig spiritualiteit.

En ik vereenvoudig mijn perceptie van menselijke problemen.

En ik ben niet ik, maar wij.

Alle mensen, we blijven mensen.

Het is zo simpel, denk er eens over na, en het gaat niet alleen om sport.

Kracht en eer, geest en toewijding, zo je wilt.

Stel je je doel voor tot in het kleinste detail, in detail.

Stel je nu voor dat je het al hebt.

Geïntroduceerd?

Dus leef alsof je het hebt bereikt.

Zet het op de achtergrond.

Werk, streef en wees er zeker van.

Refrein:

We leven zo.

We waarderen dit, onze eenheid.

Er is geen limiet en geen grenzen.

We zijn tenslotte als vrije vogels.

En we zijn vervuld van wil.

En ik heb vier ons, bro, verband en een veld.