Сердце матери - МАВАШИ group

Мой первый звонок тебе, и тебе же последний, намедни до конца усвоил значимость

наследия,

Тоска незримая и слов подобных хватит ли, дабы описать любовь святую,

что из сердца матери.

На заре мечтания хороводов с лезвием, отпустил из сердца веер, выпутался без

нее,

Бездарем, в глазах соседей, стыдоба, какая, знамя опускало закрома и нужно ль

это знамя?

Мама крестит в дверях, теплые ладони, столько посторонних на пути,

ей не найти синонима,

Она ждет звонка, силуэт в окне любимый, неповторимый, так ранимо,

как бы не были крепки мы.

Каждый помнит с детства где, родные стены хрущевки, прости мне мама,

твои слезы и людей издевки.

Твой образ в сердце моем, в душе забота льется, среди золотых полей гуляя,

встретим новое солнце.

Припев:

Мама, куда уходит время и ты одна, другие не заменят,

Мама, ты не грусти, родная, это не я, это судьба такая.

, куда уходит время и ты одна, другие не заменят,

Мама, ты не грусти, родная, это не я, это судьба такая.

Как свежий воздух с полей, что не под силу мерить, весточка в письме затертом

ляжет на порог у двери,

Она верит искренне, в свое проблемное чадо, в черте чернее черного,

первая будет рядом.

Дождалась, наконец, становление личности, ведь все, что я мог привнести не стол

проблематичности,

Плюс ко всему дурная голова ногам не даст покоя, и если честно, я такой любви

не стоил.

Это важно, и с возрастом становится ясно, кто был моим солнцем согревая в день

ненастный,

Высекал бы тех, кто может брань нести на мать, а ценности мгновения,

словно воздуха в груди не хватит.

Как березы белые под летним солнцем ждут покоя, как сосновые леса,

что лечат меня запахом хвои,

Родные стороны, где сердце материнское бьется, проводит сына за порог и ждет,

когда вернется.

Припев:

Мама, куда уходит время и ты одна, другие не заменят,

Мама, ты не грусти, родная, это не я, это судьба такая.

Мама, куда уходит время и ты одна, другие не заменят,

Мама, ты не грусти, родная, это не я, это судьба такая.

Mijn eerste oproep aan jou, en aan jou de laatste, onlangs leerde ik volledig de betekenis

erfenis,

Onzichtbaar verlangen en zulke woorden zijn genoeg om heilige liefde te beschrijven,

wat uit het hart van een moeder komt.

Bij het aanbreken van dromen, rondedansen met een mes, liet hij de waaier uit zijn hart los, stapte uit zonder

haar

Een middelmaat, in de ogen van de buren, wat jammer, wat een spandoek de bakken omlaag en

is dat een spandoek?

Moeder doopt aan de deur, warme handpalmen, zoveel vreemden onderweg,

ze kan geen synoniem vinden,

Ze wacht op een telefoontje, het silhouet in het raam is geliefd, uniek, zo kwetsbaar,

hoe sterk we ook zijn.

Iedereen herinnert zich van kinds af aan waar, de inheemse muren van Chroesjtsjov, vergeef me, mam,

je tranen en bespotting van mensen.

Uw beeld in mijn hart, in mijn zielszorg stroomt, wandelend tussen de gouden velden,

ontmoet de nieuwe zon.

Refrein:

Mam, waar gaat de tijd heen en je bent alleen, anderen zullen je niet vervangen,

Mam, wees niet verdrietig, schat, ik ben het niet, het is het lot.

waar de tijd gaat en je alleen bent, zullen anderen niet vervangen,

Mam, wees niet verdrietig, schat, ik ben het niet, het is het lot.

Als frisse lucht uit de velden, die niet kan worden gemeten, is het nieuws in een brief versleten

ligt op de drempel bij de deur,

Ze gelooft oprecht in haar probleemkind, in een lijn zwarter dan zwart,

de eerste zal er zijn.

Ik heb eindelijk gewacht op de vorming van persoonlijkheid, want alles wat ik kon brengen was geen tafel

problematisch,

Plus, een slecht hoofd geeft geen rust aan de benen, en om eerlijk te zijn, ik ben zo verliefd

kostte niet.

Dit is belangrijk, en met de leeftijd wordt het duidelijk wie mijn zon was die de dag opwarmde

regenachtig,

Ik zou degenen snijden die kunnen vloeken op hun moeder, en de waarden van het moment,

alsof er niet genoeg lucht in de borstkas is.

Zoals witte berken onder de zomerzon op rust wachten, zoals dennenbossen,

die me behandelen met de geur van dennennaalden,

Inheemse kanten, waar het hart van de moeder klopt, leidt de zoon over de drempel en wacht,

wanneer hij terugkeert.

Refrein:

Mam, waar gaat de tijd heen en je bent alleen, anderen zullen je niet vervangen,

Mam, wees niet verdrietig, schat, ik ben het niet, het is het lot.

Mam, waar gaat de tijd heen en je bent alleen, anderen zullen je niet vervangen,

Mam, wees niet verdrietig, schat, ik ben het niet, het is het lot.