The Moon & St. Christopher - Mary Black

When I was young I spoke like a child, And I saw with a childs eyes

And an open door was to a girl, Like the stars are to the skies

It’s funny how the world lives up to all your expectations

With adventures for the stout of heart, And the lure of the open spaces.

There’s two lanes running down this road, And whichever side you are on

Accounts for where you want to go, And what you are running from

Back when darkness overtook me, On a blindman’s curve.

I relied upon the moon, I relied upon the moon

I relied upon the moon and St. Christopher.

Now I’ve paid my dues 'cause I have owed them, But I’ve paid a price sometimes

For being such a stubborn woman, In such stubborn times

I have run from the arms of lovers, I have run from the eyes of friends

I have run from the hands of kindness, I have run just because I can.

Now I’ve grown and I speak like a woman, And I see with a woman’s eyes

And an open door is to me now, Like the saddest of goodbyes

Well it’s too late for turning back, And I pray for the heart and nerve

I relied upon the moon, I relied upon the moon

I relied upon the moon and St. Christopher to be my guide.

Toen ik jong was, sprak ik als een kind, en ik zag met kinderogen

En een open deur was voor een meisje, zoals de sterren zijn naar de hemel

Het is grappig hoe de wereld aan al je verwachtingen voldoet

Met avonturen voor de stout van hart, en de verleiding van de open ruimtes.

Er lopen twee rijstroken over deze weg, en aan welke kant je ook bent

Accounts voor waar u heen wilt, en waar u vandaan rent

Toen de duisternis me inhaalde, in de bocht van een blinde.

Ik vertrouwde op de maan, ik vertrouwde op de maan

Ik vertrouwde op de maan en St. Christopher.

Nu heb ik mijn contributie betaald omdat ik ze verschuldigd was, maar ik heb soms een prijs betaald

Om zo'n koppige vrouw te zijn, In zulke koppige tijden

Ik ben weggelopen uit de armen van geliefden, ik ben weggelopen uit de ogen van vrienden

Ik ben weggelopen uit de handen van vriendelijkheid, ik ben weggelopen omdat ik het kan.

Nu ben ik gegroeid en spreek ik als een vrouw, en ik zie met de ogen van een vrouw

En een open deur is nu voor mij, zoals het meest droevige afscheid

Nou, het is te laat om terug te keren, en ik bid voor het hart en de zenuwen

Ik vertrouwde op de maan, ik vertrouwde op de maan

Ik vertrouwde op de maan en St. Christopher om mijn gids te zijn.