Raindrops - Martin Jondo

Raindrops pouring down my window

and they remind me of teardrops I shed on my pillow

I said raindrops pouring down my window

and they remind me of teardrops I shed on my pillow

That morning when I woke up it was raining

cats and dogs

the sky was covered so grew and

I knew something was wrong

but I couldn’t couldn’t figure it out what

depressed my little little soul, Lord

until I got that message which was freezing my blood and soul, heh

she was up, up and gone with a brother, brother

though she told she woulda never, never, never, never, never

but the time has told the truth and I’m the stupid fool who feels blue, heh

The tide was high the tide was low

some nights I was lonely some nights I was in love

the seasons they oh they passed by still I felt we’re living just a dirty, dirty lie

but we kept it on that hurtful game

Lord it was a shame, a shame, a shame

'cause we were young young to see that

the things we wanted that they couldn’t be and

our untouchable love now it was gone, gone, gone, gone away

you were grabbing for more and I was playing the fool again and

So I shed tears and tears and tears

and they passed by the years, the years

until I heard a heavenly call

to let go evrything and just fall, fall, fall

into love with loneliness which coulda never hurt me as bad, as bad

as all the years that we’ve been through

darlin I am go no more I love you

Regendruppels stromen uit mijn raam

en ze doen me denken aan tranen die ik op mijn kussen werp

Ik zei dat er regendruppels uit mijn raam stromen

en ze doen me denken aan tranen die ik op mijn kussen werp

Die ochtend toen ik wakker werd regende het

katten en honden

de lucht was bedekt, zo groeide en

Ik wist dat er iets mis was

maar ik kon er niet achter komen wat?

deprimeerde mijn kleine ziel, Heer

totdat ik dat bericht kreeg dat mijn bloed en ziel bevroor, heh

ze was op, op en weg met een broer, broer

hoewel ze zei dat ze nooit, nooit, nooit, nooit, nooit zou doen

maar de tijd heeft de waarheid verteld en ik ben de stomme dwaas die zich blauw voelt, heh

Het tij was hoog het tij was laag

sommige nachten was ik eenzaam, sommige nachten was ik verliefd

de seizoenen ze oh ze gingen voorbij, toch voelde ik dat we gewoon een vuile, vuile leugen leefden

maar we hielden het bij dat pijnlijke spel

Heer, het was een schande, een schande, een schande

omdat we jong waren om dat te zien

de dingen die we wilden dat ze niet konden zijn en

onze onaantastbare liefde nu was het weg, weg, weg, weg

je greep naar meer en ik speelde weer de dwaas en

Dus ik vergoot tranen en tranen en tranen

en ze gingen voorbij met de jaren, de jaren

totdat ik een hemelse roep hoorde

om alles los te laten en gewoon vallen, vallen, vallen

verliefd geworden op eenzaamheid die me nooit zo erg, zo slecht zou kunnen kwetsen

zoals alle jaren die we hebben meegemaakt

schat ik ga niet meer ik hou van je