A Few Thousand Days Ago - Marshall Crenshaw

I fell asleep on the train

With the towering mountains rolling by

And woke to the sound

Of thunder crashing in the sky

The air was ghostly blue

The mist was rising slow

It?

s still a vivid memory

From a few thousand days ago

From a few thousand days ago

As we passed through small quiet towns

Crossed miles of burning desert sands

And fields of green and gold

I began to see and understand

The wonders great and small

That this world has to show

In a way I never had before

A few thousand days ago

Just a few thousand days ago

I had made up my mind

It was time to let familiar things fall behind

I was glad to be all alone

In the middle of the wide unknown

Through lost empty towns

Across miles of burning dessert sands

And fields of green and gold

I began to feel and understand

The wonders great and small

That this world has to show

Like the promise in a new sunrise

A few thousand days ago

A few thousand days ago

It set my heart and soul at ease

To hear the silence and the wind through the trees

I was glad to be all alone

In the middle of the wide unknown

I fell asleep on the train

With the towering mountains rolling by

And woke to the sound

Of thunder crashing in the sky

The air was ghostly blue

The mist was rising slow

It?

s still a vivid memory

From a few thousand days ago

From a few thousand days ago

Ik ben in slaap gevallen in de trein

Met de torenhoge bergen die voorbij rollen

En werd wakker van het geluid

Van donder die in de lucht neerstort

De lucht was spookachtig blauw

De mist kwam langzaam op

Het?

is nog steeds een levendige herinnering

Van een paar duizend dagen geleden

Van een paar duizend dagen geleden

Terwijl we door kleine rustige stadjes reden

Kilometers brandend woestijnzand overgestoken

En velden van groen en goud

Ik begon te zien en te begrijpen

De wonderen groot en klein

Dat deze wereld moet laten zien

Op een manier die ik nog nooit eerder heb gehad

Een paar duizend dagen geleden

Slechts een paar duizend dagen geleden

Ik had een besluit genomen

Het was tijd om bekende dingen achter zich te laten

Ik was blij om helemaal alleen te zijn

Midden in het wijde onbekende

Door verloren lege steden

Over kilometers brandend woestijnzand

En velden van groen en goud

Ik begon te voelen en te begrijpen

De wonderen groot en klein

Dat deze wereld moet laten zien

Zoals de belofte in een nieuwe zonsopgang

Een paar duizend dagen geleden

Een paar duizend dagen geleden

Het stelde mijn hart en ziel op mijn gemak

Om de stilte en de wind door de bomen te horen

Ik was blij om helemaal alleen te zijn

Midden in het wijde onbekende

Ik ben in slaap gevallen in de trein

Met de torenhoge bergen die voorbij rollen

En werd wakker van het geluid

Van donder die in de lucht neerstort

De lucht was spookachtig blauw

De mist kwam langzaam op

Het?

is nog steeds een levendige herinnering

Van een paar duizend dagen geleden

Van een paar duizend dagen geleden