I Dream - Marko Hietala

I am a wraith, I’m a slayer and I have no one left to slay

I am at the end of the road, a road that led me astray

Your life should not be wasted, if you’re not ready to die yet

Until the soil falls upon you, you shouldn’t meet your death

The ghosts and wounds become one

Longing to be whole in the slow fade to black of a lost soul

If I had one I would gladly cut my heart out

But I can only dream on

The tide that swelled in my veins has gone dry with sand and rust

The salt and the heat of skin replaced by the kiss of dust

Below the rock it grows colder and colder still is the night sky

My hopes go up against the black space

Defiant little moths, they die

The wounds and ghosts become one in scars numb and old

There’s no fiery deep nor gates of gold

I am the one, whose teeth I’d like to kick out

But I can only dream on

My bones drying up, lying numb to pain, they’ll try to move in vain

No feasts or songs for a mouth that’s rotting away

Why do I see the moon shining right through me?

The cold white moon

The bone white moon

I just wait for all these memories to fade out

So I wouldn’t be dreaming on

Ik ben een Wraith, ik ben een moordenaar en ik heb niemand meer om te doden

Ik ben aan het einde van de weg, een weg die me op een dwaalspoor heeft gebracht

Je leven mag niet verspild zijn, als je nog niet klaar bent om te sterven

Totdat de grond op je valt, zou je je dood niet moeten ontmoeten

De geesten en wonden worden één

Verlangen om heel te zijn in de langzame vervaging tot zwart van een verloren ziel

Als ik er een had, zou ik graag mijn hart eruit snijden

Maar ik kan alleen maar dromen

Het tij dat in mijn aderen zwol, is opgedroogd door zand en roest

Het zout en de hitte van de huid vervangen door de kus van stof

Onder de rots wordt het kouder en kouder is de nachtelijke hemel

Mijn hoop gaat omhoog tegen de zwarte ruimte

Opstandige kleine motten, ze sterven

De wonden en geesten worden één in verdoofde en oude littekens

Er is geen vurige diepte of poorten van goud

Ik ben degene wiens tanden ik eruit wil trappen

Maar ik kan alleen maar dromen

Mijn botten drogen op, liggen verdoofd van de pijn, ze zullen tevergeefs proberen te bewegen

Geen feesten of liedjes voor een mond die aan het wegrotten is

Waarom zie ik de maan dwars door me heen schijnen?

De koude witte maan

De beenwitte maan

Ik wacht gewoon tot al deze herinneringen vervagen

Dus ik zou niet verder dromen