In Words - Marika Hackman

If we were all born with a pylon between our eyes

Would we notice the grass

Through metal bars and siren cries?

I’m running on highways and dust

I’ve never been home but I know I must

If I am a mouth that bit the hand that gave me life

Then I’ll kiss a chord

Suck from melody, my fertile wife

I’m having some trouble thinking straight

To put it in words

I hate to put it in words

To long for the lark, a fickle wish, a fleeting wing

But she won’t be caught

Tethered down, and forced to sing

I’m having some trouble seeing clear

I’ll never get home I fear

And I must be left, for a little while, to walk my road

The ways back are shut now

And I’ll be left to tread alone

I want to go home

Als we allemaal werden geboren met een pyloon tussen onze ogen

Zouden we het gras opmerken?

Door metalen tralies en sirenes?

Ik ren op snelwegen en stof

Ik ben nog nooit thuis geweest, maar ik weet dat het moet

Als ik een mond ben die in de hand beet die me het leven schonk

Dan kus ik een akkoord

Zuig op melodie, mijn vruchtbare vrouw

Ik heb wat moeite om helder te denken

Om het in woorden uit te drukken

Ik haat het om het in woorden uit te drukken

Verlangen naar de leeuwerik, een wispelturige wens, een vluchtige vleugel

Maar ze wordt niet gepakt

Vastgebonden en gedwongen om te zingen

Ik heb wat moeite om duidelijk te zien

Ik kom nooit meer thuis vrees ik

En ik moet even worden achtergelaten om mijn weg te bewandelen

De wegen terug zijn nu gesloten

En ik zal alleen blijven lopen

Ik wil naar huis