Un amour qui s'est éteint - Marie Laforêt

A Venise sur l’eau grise

Ton image, ton visage

Se reflètent et muette

Je demeure et je pleure

Ton absence, ton silence

Tu m'écris de moins en moins

Ce soir, je rallume en vain

Un amour qui s’est éteint

A Venise, s'éternisent

Tes promesses et sans cesse

Je t’invente, je m’invente

En silence ta présence

Tu m’enlaces et tu m’embrasses

Mais je m'éveille soudain

Il ne me reste plus rien

Qu’un amour qui s’est éteint

Peu m’importe que m’emporte

Une vague loin, très loin

Il ne me reste plus rien

Qu’un amour qui s’est éteint

La lalalala lalalala…

In Venetië op grijs water

Jouw imago, jouw gezicht

reflecteren en dempen

ik blijf en huil

Jouw afwezigheid, jouw stilte

Je schrijft me steeds minder

Vanavond zet ik tevergeefs aan

Een liefde die vervaagd is

In Venetië, sleep je voort

Uw beloften en eindeloos

Ik vind jou uit, ik vind mezelf uit

In stilte jouw aanwezigheid

Je knuffelt me ​​en je kust me

Maar ik word ineens wakker

ik heb niets meer over

Dan een liefde die is uitgestorven

Het kan me niet schelen wat me weghaalt

Een golf ver, ver weg

ik heb niets meer over

Dan een liefde die is uitgestorven

De lalalala lalalala...